Μητσικώστας: Για να κάνεις σάτιρα, πρέπει να είσαι ο ίδιος απομυθοποιημένος να έχεις μια ταπεινότητα
Ο Γιώργος Μητσικώστας μιλάει για το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία 1968 του Τάσου Μπουλμέτη και εξηγεί πώς κατάφερε να προσεγγίσει τον ρόλο που κρατάει στην ταινία...
Πώς θα συνδεθεί ο θεατής του 2018 με το 1968;
Το μότο της ταινίας είναι «Νικήσαμε, γιατί δεν μπορούσαμε να χάσουμε». Αυτό είναι ίδιον του Ελληνα. Κάπρια στιγμή, αναφερόμενος στο σήμερα, θα λέω στην κόρη μου: «Επιβιώσαμε, γιατί δεν μπορούσαμε να πεθάνουμε».
Ποια είναι π λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ ηθοποιού και μίμου;
Ουσιαστικά, μιμήθηκα πάλι. Ξεκίνησα από την κινησιολογία και πέρασα στη φωνή. Ομως, ποιος δεν μιμείται τελικά; Το παιδί που γεννιέται θα μιμηθεί κινήσεις που θα δει γύρω του, για να σηκωθεί στα δύο του πόδια, θα μεγαλώσει μιμούμενο. Ο ηθοποιός δεν θα «πατήσει» σε κάποιον για να αποδώσει έναν χαρακτήρα;
Είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο να κάνεις σάτιρα σήμερα σε σχέση με παλαιότερα;
Το ίδιο είναι. Βέβαια, δεν υπάρχει η πληθώρα ισχυρών προσωπικοτήτων που υπήρχε όταν ξεκίνησα. Τότε είχαμε τον Παπανδρέου, τον Καραμανλή, τονΤσοβόλα, τον Κουτσόγιωργα, τονΤρίτση, τη Μελίνα, τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο. Είχα μιμηθεί τον Ζισκάρ Ντ' Εστέν (μου είχε, μάλιστα, δώσει βραβείο), τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπούτρος Γκάλι. Πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις.
Γιατί στην Ελλάδα είναι λίγοι αυτοί που κάνουν σάτιρα;
Για να κάνεις σάτιρα, πρέπει να είσαι ο ίδιος απομυθοποιημένος να έχεις μια ταπεινότητα. Να τσαλακώνεις πρώτα από όλους τον εαυτό σου. Ισως οι Ελληνες ντρεπόμαστε να κάνουμε την ψυχανάλυση μας οι ίδιοι ή να.μας την κάνει κάποιος άλλος.
Πηγή: Real