Ρένια Λουιζίδου: «Βλέπω το παιδί μου να καταπιέζεται και να ζορίζεται»

«Το «Σόι σου» ήταν μία άλλη έκπληξη για μένα. Μέχρι τώρα μου είχαν τύχει σίριαλ που κράτησαν πάρα πολύ καιρό, γύρω στα 3 χρόνια, όπως «Το καφέ της Χαράς» και το «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή». «Το σόι σου» διανύει την 4η χρονιά, έχει σπάσει το προσωπικό μου κοντέρ. Δεν μπορούσα να φανταστώ την πρώτη χρόνια ότι 4 χρόνια μετά θα είμαστε ακόμα εδώ. Έχει εξελιχθεί σε μια οικογενειακή υπόθεση κι εκτός κάμερας. Αν ζεις με τους ίδιους ανθρώπους 10 ώρες την ημέρα επί 4 χρόνια... Βλέπω το τηλεοπτικό μου... σόι περισσότερο από το κανονικό μου. Αναπτύσσονται δεσμοί όχι μόνο με τους ηθοποιούς, αλλά και τα παιδιά του συνεργείου, όλους όσοι δουλεύουμε για το σίριαλ. Είναι πια και αυτή μια οικογενειακή σχέση, συγγενική, θα μου φανεί φοβερά παράξενο όταν τελειώσει κάποτε το σίριαλ που θα βγουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι από την καθημερινότητα μου. Η αίσθηση του παρασκηνίου αποτυπώνεται και στο «γυαλί». Ο κόσμος έχει ταυτιστεί με τις δύο αυτές οικογένειες, οι οποίες έχουν έντονα την αίσθηση της ελληνικής οικογένειας στη σύσταση τους. Βλέπουμε την κωμική πλευρά του πράγματος, όπου όλοι κάπου αναγνωρίζουν το σόι τους μέσα στη σειρά», λέει στο Λοιπόν.

Όσο για το πώς είναι τα πράγματα στη δική της οικογένεια;
«Η δική μου οικογένεια είναι πιο μικρή και πιο «κουλαντρίσιμη», έτσι είναι πιο εύκολο να τη χειριστείς. Δεν σκέφτηκα ποτέ να ακολουθήσω μια μέθοδο ή μια τακτική ως προς τη δική μου οικογένεια. Αυτή τη στιγμή έχω ένα παιδί στην εφηβεία στην Γ Λυκείου, σε μια πολύ δύσκολη χρονιά και νομίζω ότι είναι η χειρότερη για τα παιδιά της τάξης αυτής που τα περιμένουν οι πανελλήνιες. Βλέπω το παιδί μου να καταπιέζεται και να ζορίζεται. Προσπαθώ να τον αποφορτίσω όσο μπορώ, να τον ελαφρύνω ψυχολογικά και να είμαι δίπλα του. Δεν μπορώ να μπω στη θέση του και να διαβάσω εγώ γι' αυτόν, αν μπορούσα, θα το έκανα κι αυτό ως μανούλα», καταλήγει.