Λάκης Λαζόπουλος - Σοφία Φιλιππίδου: Ετοιμάζουν νέα συνεργασία το καλοκαίρι

Θα συνεργαστείτε και το καλοκαίρι στην Επίδαυρο στους «Βάτραχους» του Αριστοφάνη. Η Σοφία θα υποδυθεί τον Διόνυσο και εσείς τον Δούλο. Πώς νιώθετε που θα σας διατάζει μια γυναίκα;

Λ. Λ.: Μια χαρά! Δεν μπορώ να φωνάξω σε γυναίκα (Εκεί τον διακόπτει η Σοφία λέγοντας: «Σε αυτήν την περιοδεία διαπίστωσα πόσο ιππότης είναι ο Λάκης με τις γυναίκες. Πρέπει να έχει ζήσει σε μια άλλη ζωή, σε άλλη εποχή»). Δεν ξέρω αν έχω το «ιπποτικό» που λέει η Σοφία, είναι τα βιώματα του πατέρα μου.

Εκείνος περιποιούνταν πάντα τη μάνα μου, της άνοιγε την πόρτα. Στο σπίτι τούς έβγαιναν τα νεύρα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι αυτό το ζευγάρι δεν ήταν σαν τα μαλάκια. Δεν βαρέθηκαν ποτέ. Μάλωναν, αλλά αγαπούσε ο ένας τον άλλον.

Η μητέρα μου ήξερε μέχρι πού μπορούσε να φτάσει ο τόνος της φωνής του πατέρα μου και τότε ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Ήταν σαν τα εσώρουχα με τα λάστιχα! Όταν πηγαίναμε στο κατάστημα με τα εσώρουχα, έπαιρνε την κιλότα και μου έλεγε «πήγαινε από την άλλη μεριά και τράβα το λάστιχο». Της έλεγα: «Καλέ μαμά, θα παχύνεις τόσο πολύ; Γιατί να το τραβήξω;» Και μου απαντούσε: «Γιατί θέλω να ξέρω μέχρι πού πάει το λάστιχο. Τα όρια». Λοιπόν, αυτό είναι πολύ βασικό.

Τα ταξίδια είναι μια νέα αρχή για σας;

Λ. Λ.: Όταν μεγαλώνεις, ψάχνεις να βρεις μια νέα αρχή. Νομίζω ότι το κοντέρ μέσα στον άνθρωπο μηδενίζει κάθε φορά από μόνο του. Η ζωή με πάει, ωστόσο, όπου θέλει αυτή κι εγώ παριστάνω μετά ότι το ήξερα. Μέσα μου όμως, εσωτερικά, από παιδί ξέρω τι θα μου συμβεί από ένστικτο, αλλά δεν έχω αποφασίσει σχεδόν τίποτα. Εξυπνος είναι ο άνθρωπος που ακούει το ένστικτό του και όχι τη λογική του.

Φέτος είπα να επιστρέψω στο Θεσσαλικό Θέατρο στη Λάρισα γράφοντας την... άγρια κωμωδία «Το κτήμα». Η λέξη αυτή, το κτήμα, έχει στοιχειώσει τα παιδικά μου χρόνια. «Το κτήμα δεν έχει νερό», «μας έφαγε τη ζωή αυτό το κτήμα», «η θεια σου πήρε το καλύτερο κτήμα». Έτσι έφτιαξα μια ιστορία για έξι άτομα που αλληλοεξοντώνονται γι’ αυτό το κτήμα, ενώ όλα ξεκινούν απλά και ωραία. Για μένα, ας πούμε, δεν υπάρχει πιο βάρβαρο παιδικό τραγούδι από το «Ήταν ένα μικρό καράβι...».

Ειδικά εκεί όπου λέει «Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δουν ποιος θα φαγωθεί». Ακούς αγγελικές φωνές να τραγουδούν με τρελή χαρά «οέ, οέ, οέ», ένα ανθρωποφαγικό τραγουδάκι. Έτσι έγινε και στην Ελλάδα.

Με τον αγιασμό στα σπίτια μας θα φύγουν και οι καλικάντζαροι. Από τη χώρα λέτε να φύγουν το 2018;

Σ. Φ.: Γιατί; Οι καλικάντζαροι είναι μόνο ευρωπαϊκοί; Εγώ συμφωνώ με τον Λάκη για την κακή μας μοίρα. Τρώμε ο ένας τον άλλον.

Λ. Λ.: Και μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα έχουμε και την ιστορία του Εφιάλτη. Ο Εφιάλτης θα διαλύσει τους τριακόσιους! Οι τριακόσιοι θα πολεμήσουν ηρωικά και θα μπορούσαν να νικήσουν οποιονδήποτε εχθρό, αλλά τη ζημιά θα τους την κάνει ένας από μέσα. Στην Ελλάδα είναι τριακόσιοι που δουλεύουν και ένα τομάρι. Και, δυστυχώς, στα τηλεοπτικά πάνελ αλλά και στη Βουλή εμφανίζονται διάφοροι Εφιάλτες!

Πηγή: Espresso