Μαρία Ελένη Λυκουρέζου: «Δεν θέλω να κάνω δουλειές χωρίς ποιότητα, για να γεμίζει το ταμείο μου»

Τι αναζητάτε σε κάθε δουλειά;

Δεν θέλω να κάνω δουλειές χωρίς ποιότητα, απλώς για να γεμίζει το ταμείο μου. Πιστεύω ότι ένας πραγματικός καλλιτέχνης δεν πρέπει να πουλάει την ψυχή του και να κάνει εμπόριο. Πρέπει να υπάρχει κάθε φορά το κατάλληλο έργο, η κατάλληλη ομάδα. Το θέατρο χρειάζεται τρέλα, για να σε κερδίσει. Πρέπει να «αναπνέεις» σε αυτό τον χώρο. Δεν θέλω όμως να λέω μεγάλα λόγια. Ελπίζω να έρθουν νέες ομάδες και να ανέβουν αξιόλογα έργα.

Έχετε σχέδια για το επόμενο διάστημα;

Έχω σκέψεις και όνειρα για διάφορες καλλιτεχνικές δουλειές και φεστιβάλ. Το μυαλό μου δουλεύει διαρκώς και είμαι ανοιχτή σε ωραίες προτάσεις. Χρειάζονται ιδέες, όρεξη και υπομονή.

Ποια είναι η πιο έντονη ιστορία που θυμάστε από το παρελθόν;

Πριν από πολλά χρόνια είχε παίξει η μητέρα μου σε μια επιθεώρηση στο REX με τον Χάρρυ Κλυνν, με τίτλο, «Πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές». Ήταν πολύ εντυπωσιακή παραγωγή, με. μεγάλο θίασο και πολλούς χορευτές. Εγώ ήμουν κάθε μέρα στο θέατρο και παρακολουθούσα όλες τις πρόβες. Ήταν ένα κοριτσάκι στην ηλικία μου που έκανε το χορευτικό και εγώ είχα λυσσάξει. Κάποια στιγμή το κοριτσάκι κρυολόγησε και ζήτησα να χορέψω εγώ. Μου έδειξαν τη χορογραφία μέσα σε μισή ώρα και τελικά έπαιξα σε διπλή παράσταση το Σάββα-το και την Κυριακή. Από το άγχος μου έκανα εμετό κάθε βράδυ. Τότε είχα πάρει ένα πεντοχίλιαρο από τον παραγωγό Ηλία Μαροσούλη, που ήταν και ο πρώτος μισθός της ζωής μου. Ήμουν περίπου επτά χρόνων, θυμάμαι όλους τους χορευτές, όλες τις λεπτομέρειες- είναι ένα από τα πιο έντονα περιστατικά που έχω ζήσει.

Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;

Ξεκινάω αισιόδοξα. Μια νέα αρχή δεν γίνεται με μιζέρια αλλά με προγραμματισμό και μεθοδικότητα. Όπως τα φέρει η ζωή. Δεν σκέφτομαι το αύριο. Όλο αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά.

Πηγή: Docville