Κάτια Δανδουλάκη: «Έφευγα από μια πιάτσα δική μου, που ήμουν τόσα χρόνια, και…»

«Όταν κάναμε το θέατρο με τον άντρα μου, τον Μάριο (Πλωρίτη), αναρωτιόμασταν τότε τι όνομα να του δώσουμε. Λέγαμε διάφορα και κάποια στιγμή κάθισα και σκέφτηκα. Τότε ήμουν στο θέατρο «Διονύσια», νυν «Χορν», 10 χρόνια κι έλεγα: «Πώς θα με βρει ο κόσμος τώρα πού θα φύγω από εκεί;». Έφευγα από μια πιάτσα δική μου, που ήμουν τόσα χρόνια, και θα πήγαινα κάπου που θα λεγόταν κάτι άλλο. Έπειτα είπα: «Ποια είναι η σεμνοτυφία, δεν έβαλα τον κόπο μου, την ιδέα μου, τη ζωή μου, το μόχθο μου για να γίνει αυτό το θέατρο;», θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη», απλά πράγματα. Υπήρχε το θέατρο «Αναλυτή», το θέατρο «Παππά» κι έτσι το βρήκα πιο ειλικρινές. Το έκανα γιατί έλεγα: «Πώς θα με βρούνε;». Από την άλλη μεριά, αν μεθαύριο αυτό το θέατρο πάρει άλλο όνομα, δεν θα με πειράξει καθόλου, γιατί αυτή είναι η ζωή. Πάμε σε αλλά πράγματα, άλλα όνειρα, έρχεται άλλος κόσμος, άλλη εποχή και είμαι απολύτως συμβιβασμένη ότι με την εποχή που πέρασα τελειώσαμε», λέει η ηθοποιός στο Λοιπόν.