Σπυρόπουλος: «Μου αρέσουν οι ΛΟΚατζήδες, όχι οι αεριτζήδες. Οι λύκοι που δεν µπαίνουν στο τσίρκο»

Υπάρχουν κλίκες και παρέες στον χώρο στις οποίες δεν ανήκες ποτέ. Από θέση και άποψη;

Κάτι παρεούλες είναι, που νοµίζουν ότι διοικούν, µε κάτι πούρα -δεν ξέρουν να τα ανάψουν κιόλας- τρέχουν µπας και πάρουν κανένα ψιλό και µετά την... κάνουν. ∆εν υπάρχουν κυκλώµατα. Ανθρωποι φοβισµένοι που µαζεύονται σε κύκλους για ρεφενέ και κουτσοµπολιό, να την περάσουν πιο ανώδυνα - αυτά είναι! Μέχρι να σκάσει κανένα καλό, να αρπάξει λίγο η µύτη, να ψηλωθεί, να νιώσει λίγο το «αυτοκρατορίζειν».

∆έχτηκες τρικλοποδιές ή µαχαιριές στη µέχρι τώρα πορεία σου;

Ανήκω στη φυλή των «δεν µασάει». Και να πέσω, σηκώνοµαι. Ορθιος πέφτω! Αλλά πετάω κιόλας, δεν σου το είπα;
Τι σου προσφέρει το θέατρο στα χρόνια που υπάρχεις σε αυτό;
Ζωή! Ζω µε κάτι που αγαπώ. Τη δουλειά µου τη βλέπω σαν σύντροφό µου, όχι σαν ερωµένη. ∆εν κάνω αρπαχτές, δίνω την ψυχή µου.

Την παράσταση «ντύνει» µουσικά ο Γιώργος Σαµπάνης, τον οποίο πιστεύεις πολύ...

Τον αγαπώ, είναι πολύ καλός µου φίλος. Είναι... οµερτά! Είναι καλλιτέχνης, ζει από την τέχνη του και για την τέχνη του. Το «Αγάπη ρε...µ#υν!@» γράφτηκε κάτι βράδια στο σπίτι του, που η παρέα «µίλαγε». Λέγαµε, λέγαµε, λέγαµε κι ο Γρίτσης -στιχουργός και φίλος- έγραφε, ο Σαµπάνης µε την κιθάρα «γρατσούναγε» κι εγώ έκανα πλήρη ανάλυση του «Toc Toc» και των ιδεοψυχαναγκαστικών συνδρόµων. Απότοµα, ακαριαία, δηµιουργήθηκε το κοµµάτι. Είχαν περάσει τρεις ηµέρες, δεν το καταλάβαµε! Στην τέχνη ο χρόνος δεν υπάρχει, διαγράφεται. Τα έργα, τα τραγούδια, δανείζονται ή κλέβουν χρόνο όταν δηµιουργούνται -τη στιγµή της έµπνευσης- και τον επιστρέφουν µετά ως δηµιουργήµατα στο άπειρο.

Οι ήρωές σου συναντιούνται στον προθάλαµο ενός ψυχιάτρου. Εχεις πάει ποτέ σε ψυχολόγο-ψυχίατρο; Ενιωσες την ανάγκη να το κάνεις κάποια στιγµή;

Πολύ µικρός και σχεδόν τυχαία... Ηταν µοναδική εµπειρία. Με ρώταγε άσχετα και τον πέρασα για τρελό, αυτός, όµως, έκανε τη δουλειά του. Πιστεύω, όµως, πάρα πολύ στην παρουσία ειδικών. Η επιστήµη και η εξειδίκευση σώζουν ζωές.

Είναι ψυχοθεραπεία για εσένα το θέατρο;

Ηρεµεί την ψυχή µου, τη γαληνεύει. Αυτοθεραπεύοµαι στο θέατρο!

Κρατάς χαµηλούς τόνους σε ό,τι αφορά την προσωπική σου ζωή, κι ας ξέρουµε πως υπάρχεις σε µια δυνατή σχέση µε τη Χριστίνα Πολίτη. Ισως γιατί εκτέθηκες πολύ στο ξεκίνηµά σου;

Ο Τζον Λένον έλεγε «δεν κρίνω, κάνω». Εγώ, λοιπόν, µένω στο τι κάνω κι όχι στο τι λέω. Λένε οι άλλοι. ∆εν χρειάζεται να λέω κι εγώ, ειδικά για πολύ προσωπικά θέµατα. Σου το έχω ξαναπεί, αποδυναµώνοµαι, νιώθω να χάνω αίµα. ∆εν διατυµπανίζω ευτυχίες ή δυστυχίες! Αυτή την ανάγκη έχω - σε άλλους βγαίνει αλλιώς. Αυτό, όµως, δεν µε δεσµεύει, ζω τη ζωή µου. ∆εν την κρύβω, την προφυλάσσω.

Τι ονειρεύεται ο Σπυρόπουλος και τι ο Κώστας για τη νέα χρονιά;

«Toc Toc» σε όλη την Ελλάδα! Ψυχοθεραπεία, παιδιά!

Πηγή: Real