Χρήστος Λούλης: «Θέλω να είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Αλλά δεν είμαι»

«Εννοείται ότι έχω ξεβολευτεί. Θέλω να είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Αλλά δεν είμαι. Αλλά είμαι κιόλας. Όλοι έχουμε μια κανονικότητα και μια μη κανονικότητα. Και επειδή πρέπει να ζήσουμε τη ζωούλα μας και με τους ανθρώπους γύρω μας, έχουμε κάνει πέρα τη μη κανονικότητα και έχουμε πιστέψει ότι κανονικό είναι αυτό που συμβαίνει τώρα. Και για να ξεδώσουμε, επειδή βράζει κάτι μέσα μας, θα πάμε να τα σπάσουμε στις διακοπές ή θα πάμε στα μπουζούκια ή θα πάμε να τρέξουμε ή δεν ξέρω εγώ τι. Εγώ έχω μια κανονική ζωή, μια οικογένεια, παιδιά, ένα σπίτι. Και δεν είναι ότι κάνω πέρα τα παράθυρα που μου ανοίγονται στη δουλειά μου, αλλά προσπαθώ να τα παντρέψω όμως. Εμείς οι ηθοποιοί έχουμε μια παραπάνω ικανότητα να καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους που μιλάμε. Μπορούμε να καταλάβουμε ένα βλέμμα, τη μικρογλώσσα του σώματος, τον ήχο της φωνής, τη ζεστασιά του ιδρώτα. Πράγματα που οι άλλοι δεν έχουνε εκπαιδευτεί να καταλαβαίνουν. Αυτό όμως δεν μας αποτρέπει από το να ζήσουμε μια κανονική ζωή. Τη ζούμε αποδεχόμενοι ότι υπάρχει ένα άλογο μέσα μας που κλωτσάει καμιά φορά και δαγκώνει. Η ζωή είναι δύσκολη. Και καμιά φορά σπαταλάμε πολύ χρόνο οι άνθρωποι να κατηγορούμε ό ένας τον άλλον. Κατηγορούμε αυτούς που δεν συμφωνούν με μας, τους ανθρώπους που μας ενοχλούν, είμαστε εύκολα καχύποπτοι προς αυτούς που ξέρουμε αλλά και σε αυτούς που δεν βρούμε... Σαν να έχουμε έναν κοινό αντίπαλο όλοι. Τον άλλο εαυτό μας Και τον άλλο εαυτό όλων των υπόλοιπων ανθρώπων, τον οποίο προσπαθούν να τον ελέγξουν» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.