Τάσος Νούσιας: «Δεν είναι αναίμακτος πόλεμος αυτός που ζούμε σήμερα, είναι πολύ αιματηρός»

Θεωρείτε ότι οι εποχές παραμένουν ίδιες και μόνο οι άνθρωποι αλλάζουν; Υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά στον αναίμακτο πόλεμο, τον οποίο, κατά δήλωση πολλών, ζούμε σήμερα λόγω κρίσης;

Δεν είναι αναίμακτος πόλεμος αυτός που ζούμε σήμερα, είναι πολύ αιματηρός, με χιλιάδες αυτοκτονίες, με ανθρώπους πέρα από τα όρια τους, σε καταβολή, με χάπια, στο δρόμο, διαλυμένοι, εξοντωμένοι... Υπάρχει ένα πολύ νοσηρό πεδίο βολής, το οποίο μπορεί ακόμα να έχει κι άλλο βάθος. Σιγά σιγά μπορεί να υπάρξει ένας πάτος βαθύτερος, ο οποίος δεν ξέρω πού μπορεί να μας φτάσει.

Πώς αμύνεστε σε αυτό;

Η δική μου άμυνα είναι πάντα η τέχνη μου. Προσπαθώντας να βρίσκομαι σε επαφή με κείμενα τα οποία σημαίνουν κάτι, αποκτώ φωνή μέσα από αυτά και μέσα από εκεί να συγκινηθούμε όλοι μαζί. Η πρώτη μας ήττα ως χώρα, ως έθνος, ήταν χρόνια πριν, από την αρχή του και μετά, γιατί από εκεί αρχίζω και ζω τα γεγονότα, άρα γι’ αυτά μπορώ να μιλήσω. Υπάρχει χρόνο με το χρόνο μια εξαιρετικά σπουδαία αξιακή αποδόμηση, την οποία την πληρώνουμε τώρα.

Η τέχνη έχει «βήμα», μπορούμε να φανταστούμε, να νιώσουμε, να καταλάβουμε, αλλά στην πρακτικότητα της, στην καθημερινότητα, στο ανθρώπινο κομμάτι, μπορεί να εφαρμοστεί και να υπάρξει με αυτήν αντίσταση;

Σιγά-σιγά στήνεται ένα πνευματικό υπόβαθρο για να μπορέσει να στηρίξεις οποιοδήποτε πιο σκληρό αγώνα μετά για την ανατροπή ή μη των πραγμάτων. Μέσα από τη δουλειά και τα κείμενα εμείς οι ηθοποιοί βοηθάμε σ’αυτού του τύπου την αφύπνιση.

Αυτό που ζούμε σας δημιουργεί ανασφάλεια;

Ανασφάλειες πολλές και φόβους, αλλά τους διαχειρίζεσαι, οφείλεις να το κάνεις, δεν μπορείς να μένεις εκεί. Οι φόβοι έρχονται και παρέρχονται συνεχώς μέσα μου. Δεν έχει επικαθίσει κανένας μεγάλος φόβος με τον οποίο να μετριέμαι συνεχώς μαζί του. Κατά καιρούς μεταβάλλονται οι φόβοι, που ουσιαστικά δεν ξέρω αν είναι φόβος ή καμπανάκι αφύπνισης. Όλα είναι θέμα διαχείρισης.

Πηγή: Λοιπόν