Ευαγγελία Δομάζου: «Δεν μπορούσε ν' αντέξει ότι κλαίγαμε και πονάγαμε…»

«Είναι απλό. Μεγαλώσαμε με τη μαμά μου, γιατί οι γονείς μας χώρισαν όταν ήμουν 9 Θα μιλήσω λοιπόν περισσότερο για εκείνη, χωρίς να ακυρώνω τον μπαμπά μου. Τις αρχές τις πήραμε από εκείνη. Μας μεγάλωσε απλά και δεν μπορώ να καταλάβω διαφορά από τον άλλο κόσμο. Ήταν οι γονείς μας» τόνισε στο Χάι η Ευαγγελία Δομάζου.

-Πως ήταν σαν μαμά στο σπίτι η Βίκυ;

«Είχε τα καλά και τα στραβά της, τα περίεργα της. Σαν μαμά ήταν πάρα πολύ ευαίσθητη. Στα πρώτα χτυποκάρδια μας, όταν κλαίγαμε, ερχόταν, συμβούλευε κι έκλαιγε κι εκείνη. Δεν μπορούσε ν' αντέξει ότι κλαίγαμε και πονάγαμε. Ήταν πολύ , αυστηρή με τα μαθήματα. Υπερπροστατευτική στις εξόδους μας. Και μεγάλες ακόμα, όταν θέλαμε να πάμε σε πάρτι μας πήγαινε, ρωτούσε ποιο είναι το τραπέζι μας, ήξερε και τα μαγαζιά. Έλεγε στον μετρ ότι είμαστε οι κόρες της και να προσέξουν τα ποτά μας.»

-Σας άρεσε εσάς αυτό;

«Όχι βέβαια. Της λέγαμε να κάτσει σπίτι και να μην έρχεται. Αν και όταν μεγαλώσαμε και αρραβωνιαστήκαμε την θέλαμε μαζί.»

-Όσο μεγαλώνεις, αρχίζεις και θέλεις την μαμά φίλη.

«Ήταν φίλη. Όλα της τα χρόνια. Μαμά την νιώσαμε μόνο όταν πηγαίναμε σχολείο. Τον Χειμώνα ήταν μαμά. Φώναζε πολύ. Επειδή είχε στερηθεί το σχολείο, δεν σπούδασε, ήταν κατοχικά χρόνια τότε και αναγκάστηκε να βγει για δουλειά και να θρέφει όλη την οικογένεια, πράγμα που συνέχισε να κάνει μέχρι τα τελευταία της. Αυτό που στερήθηκε εκείνη, ήθελε να το δώσει σε μας. Έλεγε «Αν μπορείτε, να μπείτε σε ένα πανεπιστήμιο, να έχετε εφόδια». Να μάθουμε πιάνο που της άρεσε, αλλά δεν είχε μάθει. Αγγλικά, γαλλικά, χορό, μπάσκετ. Κάποια στιγμή τα κόβαμε, γιατί δεν προλαβαίναμε. Έβγαινε ο ένας δάσκαλος, έμπαινε ο άλλος.»