Αυτό το γνωρίζατε; Η Μαριλένα Παναγιωτοπούλου αποκαλύπτει πως ήταν ζευγάρι με τον Μάριο Φραγκούλη!
Μπορεί ένα «μινιόν» πλάσμα να είναι τόσο «σαρωτικό» και έντονο; Όταν κουβαλάει το πάθος της πολυσχιδούς Μαριλένας Παναγιωτοπούλου, ναι! Βρίσκει, προτείνει έργα, αναλύει κείμενα, από κλασικά μέχρι και σύγχρονα, μεταφράζει λιμπρέτα, δίνει ιδέες για ιδανικές διανομές και γενικά είναι πολύτιμη για κάθε παράσταση στην οποία συμπράττει.
Πώς ξεκίνησαν όλα; Να τι αποκαλύπτει η ίδια στη Real: «Την αγάπη μου για το θέατρο την οφείλω στον Μάριο Φραγκούλη, ο οποίος ήταν ο πρώτος μου εφηβικός έρωτας και η μεγαλύτερη σχέση σε διάρκεια της ζωής μου. Ημασταν μαζί on and of 10 χρόνια, από τα 16 μου ως τα 26. Ανεβάζαμε μαζί παραστάσεις ως έφηβοι στο Camping school: η πρώτη μας ήταν το West side story, όπου εκείνος έπαιζε τον Τόνι φυσικά και εγώ έκανα τη χορογραφία και ήμουν η... κορυφαία της συμμορίας των Αμερικανίδων κοριτσιών». Ποια είναι η πρώτη παράσταση που έχει πιο έντονα στο μυαλό της; «Το "Ωραία μου κυρία" με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Τη θυμάμαι σαν τώρα να χορεύει με ένα λευκό φόρεμα πάνω σε ένα κρεβάτι και να τραγουδάει "Και πώς να κοιμηθώ, πετώ στον ουρανό". Και η παράσταση που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση στο θέατρο, που ουσιαστικά μου άλλαξε τη ζωή, ήταν το "Les Miserables". Θυμάμαι ότι έκλαιγα από τη συγκίνηση αρκετές ώρες μετά το τέλος». Πώς μπήκε δυνατά στον χώρο του θεάτρου στη χώρα μας «Η πρώτη μου δουλειά στην Ελλάδα ήταν το "Happy End" με τον Μάριο Φραγκούλη και την Κάτια Γέρου στο Θέατρο Τέχνης, όπου είχα κάνει τη μετάφραση και τους στίχους σε σκηνοθεσία Γιώργου Λαζάνη και χορογραφία Κωνσταντίνου Ρήγου, ο οποίος είναι επίσης παιδικός μου φίλος. Κατόπιν συνεργάστηκα ως δραματολόγος στο "Αμόρε" του Γιάννη Χουβαρδά με σύσταση του Λάζαρου Γεωργακοπούλου, ο οποίος για μένα είναι ο καλύτερος ηθοποιόςτηςγενιάςτου. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ο όρος "δραματολόγος" στην Ελλάδα: συοτηνόμουν σε ηθοποιούς και σκηνοθέτες και νόμιζαν ότι ήμουν... δερματολόγος (σ.σ.: γέλια). Κατόπιν έκανα μετάβαση στο "εμπορικό" θέατρο. Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν συμφωνώ με τον διαχωρισμό "εμπορικού" και "ποιοτικού". Για μένα υπάρχουν μόνο τρία είδη παραστάσεων: οι καλές οι μέτριες και οι κακές!».