Σοφίνα Λαζαράκη: «Στην αρχή ένιωθα πολύ άγχος»

«Η Ζωή είναι ένα κορίτσι που προσπαθεί να λειτουργεί με τη λογική. Θέλει να γίνονται όλα σωστά, αλλά στο τέλος αποδεικνύεται απλά ένα 19χρονο κορίτσι που ακολουθεί την καρδιά του. Έτσι μεγάλωσε, αλλά είναι πιο λογική από τη μαμά και τη γιαγιά της και είναι αυτή που προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες. Κάποιες φορές τα καταφέρνει, κάποιες όχι» τόνισε στο TV Έθνος.

-Το συναίσθημα είναι εκείνο που την καθοδηγεί τελικά;

«Ναι, από τότε που άρχισε να ερωτεύεται τον Αρη. Πριν μπορούσε να το ελέγχει, τώρα πια δεν μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτό. Πρώτη φορά ερωτεύεται πραγματικά και νιώθει έτσι.»

-Μπροστά στο δίλημμα «Παύλος ή Άρης»;

«Προφανώς επιλέγει τον Αρη, αλλά εξαιτίας όσων συμβαίνουν με τη Μαρίνα (και την ψεύτικη ασθένεια της) εκείνος βρίσκεται σε δύσκολη θέση και δεν μπορεί να τα παρατήσει όλα και να ακολουθήσει τη Ζωή. Αυτός είναι και ο λόγος που φαντάζει δελεαστική η επιλογή του Παύλου. Τον βλέπει, είναι εκεί για εκείνη και την οικογένεια της, είναι έτοιμος να τη βοηθήσει και να την υποστηρίξει. Η παρουσία του Παύλου δεν την κρατά ώστε να μην τα δώσει όλα στον Αρη, απλώς σκέφτεται πως πρόκειται για έναν άνθρωπο ποι> δεν θέλει να στενοχωρήσει. Βέβαια, είναι ξεκάθαρο πως δεν της βγαίνει το ερωτικό κομμάτι. Είναι δύσκολο να ξεκόψει τελείως, αλλά του έχει δηλώσει ρητά πολλές φορές πως δεν θέλει να είναι μαζί του και θέλει να παραμείνουν φίλοι.»

-Η απουσία της πατρικής φιγούρας πόσο την έχει επηρεάσει;

«Πάντα είχε μέσα την πληγή πως ο πατέρας της την εγκατέλειψε. Για ένα παιδί είναι πολύ δύσκολο. Θεωρούσε πως μεγαλώνοντας με τη μαμά και τη γιαγιά της που φρόντισαν να μην της λείψει τίποτα δεν θα την ενδιέφερε η απουσία του. Καθώς τον γνωρίζει, συνειδητοποιεί πόσο σημαντικό είναι να τον έχει δίπλα της.»

-Νιώθεις περίεργα στις ερωτικές σκηνές;

«Στην αρχή ένιωθα πολύ άγχος, γιατί ήταν για εμένα μια πρωτόγνωρη κατάσταση να φιλήσεις κάποιον έτσι, χωρίς λόγο, χωρίς να νιώθεις κάτι. Είχα άγχος και δεν καταλάβαινα το γιατί. Με τον καιρό ήρθαμε κοντά με τα παιδιά και χαλάρωσα. Ξέρω πως είναι δουλειά και είναι όλα «χορογραφημένα». Δεν υπάρχει πια αμηχανία. Πιο πολύ σκέφτομαι να βγει σωστά η σκηνή.»

-Ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνή;

«Επειδή δεν είμαι επαγγελματίας ηθοποιός, οι δραματικές σκηνές για εμένα ήταν οι πιο δύσκολες. Για παράδειγμα, ο Αλέξανδρος Σταύρου μπορεί να ελέγξει αν το δάκρυ θα πέσει στη μύτη ή στο μάγουλο (γέλια). Είναι εφικτό το να κλάψεις, αλλά το ζητούμενο είναι να μη φανεί ψεύτικο και υπερβολικό, γι' αυτό και προσπαθώ να το κάνω να δείχνει φυσικό.»