Μεταλλινού: «Έφτασα να ζυγίζω 39 κιλά. Η μητέρα μου παρακαλούσε να μην πεθάνω»

«Έλεγα: "όποιος έχει όπλο ας με πυροβολήσει να σταματήσω να πονάω". Έβλεπα τη μητέρα μου να παρακαλάει τον θεό να μην πεθάνω. Ο γιατρός που με παρακολουθούσε με ταρακούνησε όταν έφτασα να ζυγίζω 39 κιλά, λίγο πριν φτάσω στο τέλος». Τα λόγια της τραγουδίστριας Δήμητρας Μεταλλινού προκαλούν ρίγη, καθώς η ίδια περιγράφει στην εφημερίδα Espresso τη συγκλονιστική ιστορία πίσω από το νέο τραγούδι της με τίτλο «Μάχη», τη δική της μάχη με το «τέρας» της νευρικής ανορεξίας, που λίγο έλειψε να τη στείλει στον άλλο κόσμο.

H τραγουδίστρια είπε: «Μεγάλωσα στον Ορχομενό και προέρχομαι από μια αγροτική οικογένεια που με ανέθρεψε με πολλές στερήσεις. Όταν ήρθα στην Αθήνα, άρχισα να δουλεύω ως τραγουδίστρια -παράλληλα με τις σπουδές μου- για να μην επιβαρύνω άλλο τους δικούς μου. Οι δυσκολίες όμως ήταν πολλές. Αντιμετώπισα καταστάσεις που δεν περίμενα…Οι προτάσεις για δουλειά δεν άργησαν να έρθουν. Όμως δεν ήταν όλα αγγελικά πλασμένα. Μου ζητούσαν πράγματα που δεν μπορούσα να δεχτώ. Είπα πολλά "όχι" για τα οποία δεν μετανιώνω, αλλά αυτά τα "όχι" έφεραν λύπη, στενοχώρια, ανεργία, άσχημη ψυχολογία. Τα έξοδα ήταν πολλά κι εγώ περήφανη και εγωίστρια για να ζητήσω βοήθεια από τους δικούς μου. Υπήρχαν μέρες που δεν είχα ούτε για ψωμί. Ούτε 5 ευρώ για να φάω. Δεν μιλούσα για να μην τους στενοχωρήσω, για να μην τους φοβίσω και μου πουν να γυρίσω πίσω. Κάπως έτσι ήρθε πρώτα η νεύρωση στομάχου και έπειτα η νευρική ανορεξία».

Και δεν δίστασε να πει: «Αρχισα να παίρνω φάρμακα και να μην τρώω. Από ένα σημείο και μετά ο οργανισμός μου δεν μπορούσε να δεχτεί σχεδόν καθόλου τροφή. Ο,τι έτρωγα κατέληγε έξω. Αισθανόμουν ανυπεράσπιστη». Και τόνισε: «Ελεγα: "Οποιος έχει όπλο ας με πυροβολήσει να σταματήσω να πονάω". Εβλεπα τη μητέρα μου να παρακαλάει τον θεό να μην πεθάνω. Ο γιατρός που με παρακολουθούσε με ταρακούνησε όταν έφτασα να ζυγίζω 39 κιλά, λίγο πριν φτάσω στο τέλος. Μια δύναμη, δεν ξέρω τι, κάτι... μαγικό με έκανε να συνειδητοποιήσω την πραγματικότητα. Μια φωνή μου έλεγε να μην το βάλω κάτω, πως ήταν άδικο αυτό που περνούσα. Κατάφερα λοιπόν να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ο γιατρός μου μου είπε: "Στο τσακ έπιασες το σωσίβιο και σώθηκες". Σαν να με ώθησε μια δύναμη προς τη ζωή. Πιστεύω στον θεό και πιστεύω πως με αγαπάει».