Σόνια Θεοδωρίδου: Η διάσημη σοπράνο μιλάει για τη γνωριμία της μέσω Facebook με τον σύζυγό της

Και ένα δεύτερο γεγονός που τη συγκλόνισε αλλά και την άλλαξε προς το καλύτερο ήταν πως η ίδια είχε αρρωστήσει από μία –κατά τους γιατρούς- ανίατη ασθένεια, από την οποία όμως η Σόνια Θεοδωρίδου κατάφερε να βγει αλώβητη και σίγουρα πιο δυνατή! Φυσικά, επειδή η ζωή δεν είναι μόνο δυσάρεστα γεγονότα αλλά και πολύ ευτυχισμένες στιγμές, η αγαπημένη ερμηνεύτρια μιλάει και για τις λαμπερές στιγμές της, ανάμεσά τους οι συγκλονιστικές εμφανίσεις της και η αποδοχή του κόσμου, η γέννηση του μονάκριβου γιου της που υπεραγαπά αλλά και όλα όσα την βοηθούν να ηρεμεί και να «γεμίζει μπαταρίες» με ενέργεια και αισιοδοξία!

Πείτε μας μία από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές που ζήσατε πάνω στη σκηνή…

«Θυμάμαι μία φορά πριν από χρόνια. Είναι κλειστή η σκηνή και εγώ έπρεπε να είμαι γυρισμένη με την πλάτη προς το ακροατήριο και ανοίγει η σκηνή και έρχεται όλη αυτή η ζέστη και η ενέργεια του κόσμου πάνω μου. Ήταν σαν να λούστηκα από χιλιάδες φιλιά. Και μία άλλη συγκλονιστική στιγμή ήταν στις Βρυξέλλες, μία στιγμή που σταμάτησε ο χρόνος: παίζω έναν ρόλο αρκετά δραματικό και τελειώνει η παράσταση και περιμένω να χειροκροτήσουν. Και δεν ακούγεται τίποτα… Κλαίγανε όλοι γοερά. Αφού είπα, ‘να πεθάνω τώρα, δεν με νοιάζει’. Εκπλήρωσα το όνειρό μου».

Σε προσωπικό επίπεδο, ποια ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής σας;

«Η γέννηση του παιδιού μου φυσικά. Αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Και βέβαια η γνωριμία μου με τον άνδρα μου».

Τον σύζυγό σας, τον γνωστό μαέστρο Θεόδωρο Ορφανίδη, τον γνωρίσατε μέσω των social media. Τα χρησιμοποιείτε καθημερινά;

«Καθόλου. Τελείως τυχαία. Εγώ δεν ήξερα καν τι είναι Facebook. Άλλοι μου έκαναν τη σελίδα και βέβαια στην αρχή έκανα σε όλους «add», σε όσους μου έκαναν friend request από συστολή και αυτό το αίσθημα της ευγένειας για να μη νιώσει ο άλλος απόρριψη».
Θ. Ορφανίδης: «Εγώ όταν την έκανα add σκέφτηκα ‘σιγά μην η Θεοδωρίδου μου κάνει 'accept’. Είπα ‘σιγά’... Μετά από μία μέρα όμως μου έκανε accept και αρχίσαμε να μιλάμε. Σκέφτηκα ‘μπράβο, είναι και καταδεκτική’. Και μετά γνωριστήκαμε καλύτερα... Και είναι σαν να την έχω γνωρίσει πριν από μία εβδομάδα και έχουν περάσει εννέα ολόκληρα χρόνια».

Περάσατε δύσκολες στιγμές στο παρελθόν. Διαγνωστήκατε με ανίατη ασθένεια την οποία όμως καταφέρατε και ξεπεράσατε ενώ πριν από μερικά χρόνια χάσατε την δίδυμη αδελφή σας σε τροχαίο στο οποίο οδηγούσατε εσείς. Αυτά τα γεγονότα στιγματίζουν τη ζωή ενός ανθρώπου. Ποια ήταν τα δεκανίκια σας για να τα αντιμετωπίσετε;

«Δεν είχα ποτέ. Γιατί ήδη η θεώρησή μου για τη ζωή είναι τέτοια που εγώ πιστεύω ότι έρχονται τα πράγματα όπως πρέπει να έρθουν. Δεύτερον, σίγουρα δεν ήμουν έτοιμη, ίσως, ότι υπάρχουν αυτές οι πόρτες της εντατικής. Δεν τα ήξερα. Αλλά τι είναι η δική μου δυστυχία μπροστά σε αυτή της μάνας που χάνει το παιδί της; Αν το μετρήσουμε... Το μυστικό είναι η απόλυτη αποδοχή του πεπρωμένου. Και χωρίς γιατί. Δεν υπάρχει γιατί έγινε. Γιατί έτσι έγινε. Έτσι είναι. Εγώ δεν πιστεύω στον θάνατο γιατί δεν τελειώνει η ζωή μετά τον θάνατο».