Ο Γιάννης Χατζηγεωργίου πολύ ερωτευμένος δηλώνει: «Η Σοφία είναι ένας άγγελος»
Ο Γιάννης Χατζηγεωργίου και η Σοφία Κρανιά είναι ερωτευµένοι και, παρόλο που δεν µοιράζονται ακόµη την ίδια στέγη, µοιάζουν να έχουν βρει το µυστικό της ευτυχίας, όπως εξοµολογείται ο ηθοποιός.
«Με τη Σοφία είµαι πάρα πολύ καλά, είναι ένας άνθρωπος που επηρεάζει πολύ θετικά τη ζωή µου», λέει ο ηθοποιός στη Real περιγράφοντας τι τον έχει συγκινήσει περισσότερο στη σύντροφό του. «Νιώθουµε πολύ δηµιουργικοί. ∆εν µένουµε µαζί. Κάνουµε, όµως, σχεδόν τα πάντα µαζί, από πικ-νικ µέχρι χορό κι από µπόουλινγκ µέχρι εκδροµές. Εχει µια ανατρεπτική προσωπικότητα και δεν φοβάται να λειτουργεί σαν παιδί. Ξέρουµε ότι η µεγαλύτερη µαγεία στη σχέση είναι να κρατήσεις ζωντανό αυτό το παιδί. Η Σοφία εκδηλώνει την ίδια παιδική αθωότητα, όπως την εκδηλώνω κι εγώ µέσα από καταστάσεις που περνάµε µαζί».
Οι δυο τους γιορτάζουν την πρώτη επέτειο της σχέσης τους. «Κλείνουµε τώρα µαζί ακριβώς έναν χρόνο! Είναι ένας άγγελος! Τώρα, το πόσο είµαι ικανός να κρατήσω έναν άγγελο εξαρτάται από εµένα». Ο πολυσχιδής καλλιτέχνης, που έγινε γνωστός από τη συµµετοχή του στη δηµοφιλή σειρά «Ταµάµ», παραδέχεται ότι ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναµή του. Αλλωστε, το βιβλίο του µε τίτλο «Ζιάκ η έκλειψη», που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Anubis, είναι αφιερωµένο στον ανεκπλήρωτο έρωτά του για µια γυναίκα που ήταν απλώς αποκύηµα της φαντασίας του: «Είναι µια νουβέλα που κυκλοφορεί τον Μάιο. Ορµώµενος από ένα όνειρο που είδα, ξεκίνησα να το γράφω. Μέσα στο όνειρό µου είδα µια απαράµιλλη γυναικεία µορφή, το δέρµα της κρινόλευκο, τα µάτια της γαλανά, µια παραµυθένια ύπαρξη, η οποία είχε µια σκοτεινή δύναµη. Εβλεπες και το πανέµορφο και το σκοτεινό µέσα της. Οταν ρώτησα αυτή τη γυναικεία ύπαρξη πώς τη λένε, µου απάντησε: “Ζιάκ”. Με φίλησε και εξαφανίστηκε. Αυτό που µε συγκλόνισε ήταν η αγνή οµορφιά της και το γεγονός ότι ο τρόπος που µε προσέγγισε είχε ένα βάθος. Εζησα εκείνη τη στιγµή, αλλά και για τα επόµενα λεπτά που ξύπνησα, έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Κάτι µαγικό! Αυτό το πλάσµα δεν το είχα ξαναδεί πουθενά στον κόσµο. ∆ηµιουργήθηκε µέσα από τη φαντασία µου, το ερωτεύοµαι, αλλά δεν µπορώ να το ξαναδώ. Ενας σύντοµος πλατωνικός έρωτας. Μετά έφτιαξα εικόνες µε αυτό το πλάσµα. Οι πρώτες που ήρθαν ήταν να κλαίει στο σεληνόφως πάνω σε έναν βράχο και τριγύρω θάλασσα. Από εκεί άρχισα να γράφω, και το βιβλίο τελικά πραγµατεύεται µια θεωρία δική µου γύρω από την κοσµογονία».