Σόνια Θεοδωρίδου: «Ραγίζει καρδιές» μιλώντας για τον χαμό της αδελφής της μετά από δυστύχημα

Η αδελφή σας ήταν το άλλο σας μισό;

Ήμασταν διαφορετικές, η κάθε μία είχε την προσωπικότητά της αλλά ήταν η δίδυμή μου αδελφή. Έχω τρία ανίψια. Μετά τον θάνατό της πέθανε και ο σύζυγός της. Ήταν σε διάσταση αλλά πιστεύω ότι αγαπιόντουσαν.

Πώς έγινε το δυστύχημα;

Είχα μόλις γυρίσει από το Βερολίνο και πήγα να την πάρω. Ο άντρας μου είναι από το Κιλκίς και γιορτάζαμε τα 100 χρόνια της πόλης και μας κάλεσαν να δώσουμε κονσέρτο. Πήγα στη Βέροια να την πάρω και σε μία στροφή δέκα λεπτά πριν από το Κιλκίς, οδηγούσα εγώ και μία νταλίκα ερχόταν κατά πάνω μας. Είχα αριστερά ένα ύψωμα που θα σκοτωνόμασταν, δεξιά ένα χωράφι και μπροστά η νταλίκα. Κάναμε πολλές κωλοτούμπες για να αποφύγω το φορτηγό, σταματήσαμε και εγώ δεν κατάλαβα. Και λέω εκείνη την ώρα ‘η αδελφή μου γιατί δεν μιλάει;’. Και γυρνάω δίπλα μου, φορούσε και ένα άσπρο φόρεμα και ήταν μέσα στα αίματα. Προσπαθούσα να βγω και δεν έβγαινα. Κατέβαλα μεγάλες προσπάθειες για να μπορέσω και πονούσαν τα χέρια μου. Έκανα ενάμιση χρόνο να σηκώσω τα χέρια μου. Και μετά μου είπε η ίδια η αδελφή μου ότι είχε σπάσει τον αυχένα της γιατί ήταν γιατρός, είχε σπουδάσει οδοντίατρος και γνώριζε. Βγήκα ξυπόλυτη στο φρεσκοθερισμένο χωράφι και βγήκα στον δρόμο… Ήμουν εκτός εαυτού γιατί ήξερα ότι κινδυνεύει πάρα πολύ. Και η ίδια μου είπε «τι κρίμα, θα πεθάνω μικρή». Ήμασταν τότε 55 ετών. Και την πήγαμε στο νοσοκομείο, ήρθε η πυροσβεστική και μετά κατάλαβα ότι δεν πάει καλά γιατί είδα τα μάτια της κουνιάδας μου που είναι νοσηλεύτρια. Με εξέταζαν, είχα μώλωπες, με είχε σκίσει η ζώνη. Φορούσαμε και οι δύο ζώνη. Αν βλέπατε το αυτοκίνητο θα λέγατε ότι έχει κοπεί στη μέση. Η μία μεριά κομμάτια και η άλλη άθικτη.

Ο άνθρωπος που οδηγούσε το φορτηγό τι απέγινε και τι πιστεύετε ότι συνέβη και ερχόταν κατά πάνω του;

Τον πήρε ο ύπνος πιθανότατα. Δεν τον βρήκαμε. Δεν σταμάτησε γιατί δεν μας άγγιξε καθόλου.

Με τη αδελφή σας πώς συνεχίστηκε ο εφιάλτης;

Την πήγαμε σε νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη και μας είπαν ότι έπρεπε να την πάμε κάπου για να κάνει και φυσιοθεραπείες. Κάναμε αεροδιακομιδή τη φέραμε στην Αθήνα και εκεί άρχισε ο Γολγοθάς, στο ΚΑΤ. Η αδελφή μου είχε τις αισθήσεις της μέχρι την τελευταία στιγμή.

Η μεγαλύτερη κατάκτησή σας είναι…

Ο γιος μου, ο Μαξιμίλιαν που είναι σήμερα 26 ετών και είναι ένα καλό παιδί. Σπούδασε ψυχολογία αλλά δεν ασχολήθηκε και τώρα είναι εδώ μαζί μας και δουλεύει. Σε λίγο θα πάει φαντάρος.

Και ο μεγάλος σας έρωτας μετά τον γιο σας;

Ο άντρας μου ο Θεόδωρος Ορφανίδης, ο μαέστρος. Τον γνώρισα πριν από εννέα χρόνια και παντρευτήκαμε αμέσως. Τον γνώρισα Ιανουάριο και τον επόμενο Φεβρουάριο τον παντρεύτηκα. Και τον περνάω 16 χρόνια. Και να φαίνεται η διαφορά ηλικίας μας τι με νοιάζει;

Ήταν η κοινή αγάπη για την κλασική μουσική που σας έφερε κοντά;

Όχι, ήταν ότι ο ένας αναγνώρισε μάλλον την ψυχή του άλλου. ‘Ετσι όπως έγινε, έγινε σωστά. Παντρευτήκαμε στις 10 Φεβρουαρίου στο Βερολίνο με πολιτικό και μετά 19 Αυγούστου κάναμε τον θρησκευτικό στα Χανιά, στους Αγίους Αποστόλους μπροστά στη θάλασσα. Πηγαίνουμε κάθε χρόνο στην Κρήτη από αγάπη.

Δεν είχατε καμία αναστολή σε ό,τι αφορά το πώς θα αντιμετωπίσει ο γιος σας τις εξελίξεις στην προσωπική σας ζωή;

Ήταν ο πρώτος και τελευταίος που ρώτησα και μου είπε «Μαμά, από τα 30 και μετά ανοίγει η ψαλίδα».

Έχουν καλή σχέση ο σύζυγος με τον γιο σας;

Άριστη και αυτό ήταν και το κριτήριο το δικό μου γιατί τότε το παιδί μου ήταν 17 ετών. Ήθελα να είναι καλά.