Γιώργος Κιμούλης: «Είμαι πολύ περήφανος που ο Κραουνάκης με τιμά με τη φιλία του τόσα χρόνια»
Ο Γιώργος Κιμούλης μιλάει για τα επόμενα σχέδιά του, σε κάποια από τα οποία θα συμπράξει καλλιτεχνικά με τον καλό του φίλο Σταμάτη Κραουνάκη...
Οι «Βάτραχοι», που θα κάνατε με τον Σταμάτη Κραουνάκη, «έφαγαν πόρτα» από το Φεστιβάλ και τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Πώς νιώσατε γι’ αυτή την απόρριψη;
Οι αποφάσεις αυτές πάντα είναι των υπευθύνων. Δεν με ενοχλεί αυτό. Αυτό που με εξαγριώνει είναι όταν οι υπεύθυνοι παίρνουν αποφάσεις για το δικό τους μόνο συμφέρον και όχι του οργανισμού που διευθύνουν.
Ο ίδιος θα σκηνοθετήσει παράσταση στο Φεστιβάλ, γεγονός που έχει συζητηθεί έντονα. Το θεωρείς «φάουλ» του Βαγγέλη;
Το να θέλεις να σκηνοθετήσεις στο πλαίσιο ενός οργανισμού που διευθύνεις (παρόλο που σε ένα Φεστιβάλ πρέπει να το αποφεύγεις) δεν είναι εντελώς κατακριτέο. Το να αναλαμβάνεις, είτε φανερά είτε κρυφά, και την παραγωγή είναι απαράδεκτο. Δεν μπορείς να παίρνεις απόφαση να δίνεις χρήματα δημόσιου οργανισμού στον εαυτό σου ή σε συγγενή σου. Με όποιον τρόπο κι αν το κάνεις αυτό. Είτε απευθείας είτε μέσω ΔΗΠΕΘΕ.
Από όλο αυτό, πάντως, έγινε κάτι καλό. «Φού- ντωσε» ένας παλιός σου έρωτας με τον Σταμάτη Κραουνάκη.
Με τον Σταμάτη γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά. Εφηβοι σχεδόν. Είμαι πολύ περήφανος που με τιμά με τη φιλία του τόσα χρόνια. Ο Σταμάτης είναι ένας σπάνιος καλλιτέχνης και άνθρωπος. Τελεί διαρκώς εν εκρήξει. Πόσους ανθρώπους βλέπεις πλέον να αυτοπυρπολούνται μόνο και μόνο για να σε πείσουν πως πρέπει κι εσύ να πυρποληθείς και να μη ζήσεις αδιάφορα και λάθρα; Δεν παράγει απλώς καλλιτεχνικά έργα, είναι καλλιτεχνικό έργο ο ίδιος. Κάθε στιγμή μού μαθαίνει και κάτι. Τον έχω μεγάλη ανάγκη.
Κάνετε σχέδια;
Νυχθημερόν. Είμαι σίγουρος πως κάποια από αυτά θα πραγματωθούν.
Τι άλλο «μαγειρεύεις» επαγγελματικά;
Τον χειμώνα θα ανεβάσω τον «Θείο Βάνια» του Τσέχωφ στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής γι’ αυτό. Ο Νίκος Διαμαντής, που διευθύνει με μεγάλη επιτυχία το Δημοτικό Πειραιά, μου πρότεινε να κάνω ένα έργο που αγαπάω πολύ. Και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Εχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στον Πειραιά, νιώθω ένα είδος επιστροφής εκεί που ανήκω.
Στα προσωπικά, να μη ρωτήσω τι «μαγειρεύεις», γιατί πιστεύω πως ποτέ δεν σταματάς να ετοιμάζεις νόστιμα «μενού».
Δεν ξέρω τι εννοείς (σ.σ.: γελάει πονηρά)…
Πηγή: Real