Μίρκα Παπακωνσταντίνου: «Μου αρέσει η μοναξιά όταν είναι επιλογή και όχι επιβεβλημένη»

Πού ξοδέψατε περισσότερο χρόνο, στη δουλειά ή στα ερωτικά σας;

«Εύχομαι και στα δύο. Όχι ότι δεν με έτρωγαν σχεδόν πάντα και τα ερωτικά. Αλλά θα ήμουν δυστυχής αν πίστευα ότι δεν έδωσα πράγματα στη ζωή μου. Όταν μου τύχαινε, τότε ήμουν εκεί, ανταποκρινόμουν. Δούλευα κι ερωτευμένη. Είχα σχέση, είχα προσωπική ζωή και παράλληλα έκανα και τη δουλειά μου. Δεν είναι ότι δεν ερωτεύτηκα για το θέατρο ή ότι παράτησα τη δουλειά για έναν έρωτα. Μπορείς να τα κάνεις όλα, αλλά η ζωή δεν μας τα φέρνει πάντα όπως θα τα θέλαμε. Πολλές φορές μας πάει αλλού.» είπε η ηθοποιός στο Down Town Κύπρου και στον Αλέξανδρο Πρίφτη

Μας πηγαίνει ή την πηγαίνουμε τη ζωή;

Νομίζω και τα δύο συμβαίνουν – κι όχι από μοιρολατρική άποψη. Έτσι έζησα εγώ ως τώρα. Μπορείς να οδηγήσεις κάποια πράγματα και κάποια άλλα είναι αναπόφευκτα να συμβούν.

Απολαμβάνετε πια τη μοναξιά;

Ναι, πολύ! Ξέρετε, η μοναξιά έχει και θετικά πράγματα. Η σιωπή έχει μεγάλη αξία και ωραίο θόρυβο. Μου αρέσει η μοναξιά όταν είναι επιλογή και όχι επιβεβλημένη. Μου έχουν συμβεί και τα δύο.

Τι σας αρέσει να κάνετε όταν είστε μόνη στο σπίτι σας;

Μου αρέσουν οι στιγμές που σκέφτομαι, αλλά ακόμη κι εκείνες που δεν σκέφτομαι. Μου αρέσει να βλέπω τηλεόραση, να ακούω ραδιόφωνο – ακούω όλα τα είδη μουσικής. Ή να πέφτω με τα μούτρα στα βιβλία, που όλο λέω να διαβάσω και δεν βρίσκω τον χρόνο. Και μου αρέσει να ακούω και τον ήχο της σιωπής. Επίσης, μου αρέσει να κοιμάμαι. Χρειάζομαι τον ύπνο και την ξεκούραση.

Η συντροφικότητα έχει θέση στη ζωή σας σήμερα;

Ασφαλώς, πάντα έχει θέση και είναι κάτι πολύ όμορφο. Ξέρετε κάτι όμως, νεαρέ μου; Όσο μεγαλώνεις βλέπεις ότι είναι και πιο δύσκολο να ανέχεσαι, να σε ανέχονται, να βλέπεις τα ελαττώματα να μεγαλώνουν. Θα το δείτε και στον εαυτό σας με το πέρας των χρόνων. Εγώ είμαι λίγο μεγαλύτερη από εσάς. Σας άρεσε το λίγο; (γελάει).

Όσο μεγαλώνουμε, όμως, δεν συμβιβαζόμαστε πιο εύκολα;

Και ναι και όχι. Εγώ πιστεύω ότι όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει και η μοναξιά μας. Ή η ανάγκη για μοναξιά. Δηλαδή το «πάω μόνος μου εκεί» ή «θα το κάνω μόνος μου αυτό». Μεγαλώνει και η γκρίνια βέβαια…

Γκρινιάζετε;

Και μόνη μου, στον εαυτό μου! (γελάει).