Έλληνας τραγουδιστής εξομολογείται: «Δεύτερο ζευγάρι παπούτσια δεν είχα για χρόνια»
Φτώχεια, πείνα, δυστυχία, μετανάστευση... Μια ζωή που θα μπορούσε να αποτελεί σενάριο ταινίας του Νίκου Φώσκολου.
Ο Λεωνίδας Βελής κατάφερε από την απόλυτη οικονομική ανέχεια να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού τη δεκαετία του ’80, δημιουργώντας παράλληλα μια τεράστια περιουσία στην Αμερική.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Λεωνίδα Βελή για τις μεγάλες επιτυχίες του και ελάχιστοι γνωρίζουν κάτι για τη ζωή του. Πώς ξεκινήσατε;
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Θυμάμαι να ζω μέσα στη φτώχεια και τη στέρηση. Δεύτερο ζευγάρι παπούτσια δεν είχα για χρόνια. Το ίδιο και σακάκι. Μόνο ένα! Κρέας τρώγαμε μόνο κάθε Πάσχα. Ο πατέρας μου έκανε μεταφορές με το κάρο για να επιβιώσει όλη η οικογένεια. Για να φέρει ένα πιάτο φαΐ να φάμε. Ποτέ δεύτερο πιάτο. Η μάνα μου πήγαινε και δούλευε στα καπνά. Σκέψου, έως την ηλικία των 15 χρόνων δεν είχα φάει ποτέ τούρτα»
Από την απόλυτη φτώχεια πώς καταφέρατε να κάνετε και περιουσία και καριέρα;
«Εφυγα μετανάστης στην Αμερική. Ξεκίνησα στο Σικάγο και έπιασα αμέσως δουλειά σε ένα εστιατόριο. Αυτός που είχε το εστιατόριο, επειδή με λυπήθηκε βλέποντάς με σε πλήρη ανέχεια, μου είπε να μείνω σε μια μικρή κάμαρα που είχε εκεί.
Μου έβαλε ένα μικρό ντιβάνι και κοιμόμουν εκεί μέσα σαν τον μπακαλόγατο. Επλενα πιάτα και έκανα όλες τις δουλειές του μαγαζιού. Τότε γνώρισα μια κοπέλα, τη Μαρία, και την ερωτεύτηκα. Εκείνη εργαζόταν ως χορεύτρια στο Λος Αντζελες. Πήγε πρώτα εκείνη στην Καλιφόρνια και μετά εγώ.
Στο μαγαζί όπου δούλευε μου ζήτησαν να τραγουδήσω για πρώτη φορά. Τρελάθηκαν μαζί μου και έτσι άρχισα σιγά σιγά να βγάζω τα προς το ζην, ώσπου κατάφερα να παίρνω 3.000 δολάρια τον μήνα από το τραγούδι», εξομολογείται ο τραγουδιστής στην espresso.