«Ποτέ δεν «έγλειψα» κανέναν, δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου»

Ο Διονύσης Ζάχος εξηγεί το γιατί.

«Το ότι δεν με έχετε δει σε μια ομαδική θεατρική παράσταση δεν ξεκινάει μόνο από μένα, δεν είναι δική μου παραξενιά, είναι του συστήματος και του πως το βλέπει κάθε σκηνοθέτης, πώς το αντιμετωπίζει. Τον Ιούνιο κλείνω 18 χρόνια στη δουλειά και το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας που πορεύομαι μόνος μου, εκτός από κάποιες συνεργασίες. Είναι επιλογή των σκηνοθετών και των παραγωγών. Δεν είμαι το παιδί που με έχουν προσεγγίσει εύκολα παραγωγοί ή σκηνοθέτες. Από την άλλη, δεν σου κρύβω ότι έχω μάθει να παίζω μόνος μου, μ' αρέσει», λέει στο Λοιπόν και συνεχίζει:

«Συνήθως εκείνοι που δεν κάνουν καριέρα είναι αυτοί που λένε ότι τους «έφαγε» το σύστημα. Εγώ δεν θα το πω αυτό, γιατί εγώ κάνω καριέρα, γεμίζω τα θέατρα και τα μαγαζιά τα οποία δουλεύω, διαφορετικά θα με είχαν στείλει στο σπίτι μου. Δεν είμαι του συστήματος, εννοώντας ότι υπάρχουν «παρεάκια» μέσα στο θέατρο. Κατά καιρούς, βλέπεις ομάδες ανθρώπων να δουλεύουν μαζί, ενώ δύσκολα θα δεις κάποιους άλλους. Σε σίριαλ θα δεις να δουλεύουν γύρω-γύρω οι ίδιοι συνάδελφοι και κάποιοι άλλοι να είναι πάντα απ' έξω ή να μην κάνουν τόσο συχνά τηλεόραση όσο κάποιοι άλλοι. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει «παρεάκι».

Το ταλέντο είναι πολύ σχετικό, γιατί, εκτός από το κοινό, που μπορεί να καθαιρέσει ή να σηκώσει στα ύψη έναν καλλιτέχνη, το σύστημα δεν έχει την ίδια κριτική, συνήθως γίνεται με φιλίες και κουμπαριές. Από την τηλεόραση έχω περάσει στα πρώτα βήματα της καριέρας μου. Ποτέ δεν «έγλειψα» κανέναν, δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου τέτοιου είδους προσέγγιση μέσα στην τέχνη. Με ενδιαφέρει να με επιλέξουν επειδή τους κάνω κι έχω ταλέντο, ούτε γιατί θα γίνουμε κολλητοί ούτε γιατί θα γίνουμε γκόμενοι ούτε επειδή θα τρώμε μαζί κάθε βράδυ και θα κάνουμε κοσμική ζωή. Δεν κάνω κοσμική ζωή. Είμαι στα καλύτερα μου, δημιουργικός και πολύ καλά μέσα μου, κάνω αυτό που θέλω και υπάρχει ανταπόκριση από τον κόσμο», καταλήγει.