Γιώργος Κωνσταντίνου: «Δεν πιστεύω στο αύριο»

«Ο,τι ερχόταν, αυτό κρατούσα στα χέρια μου». Δεν υπήρχε αύριο στη ζωή του;

«Έχω ένα ελάττωμα ή ένα προτέρημα. Δεν πιστεύω στο αύριο. Μπορεί να μην ξυπνήσεις την άλλη μέρα. Δεν πέρασα ποτέ κατάθλιψη γιατί, φιλοσοφώντας το, κατάλαβα ότι η ζωή είναι ένα σόου, κι από εκεί κι έπειτα αντιστάθηκα. Κατάλαβα ότι η ζωή μας είναι ένα κύκλος. Είσαι κάτω και κάποια στιγμή ανεβαίνεις επάνω. Και ξανακατεβαίνεις, για να ξανασηκωθείς. Εγώ, επειδή έχω κάνει τέτοιους κύκλους, δεν μπορώ ούτε να μελαγχολήσω ούτε κατάθλιψη να πάθω»

Το ότι έγινε ηθοποιός ήταν προδιαγεγραμμένο, με πατέρα, μητέρα και θεία ανθρώπους της σκηνής;

«Δεν είπα ποτέ θα γίνω ηθοποιός».

Πώς οδηγηθήκε τότε στις σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του θεάτρου Τέχνης;

«Γιατί ήρθε μια μέρα η μάνα μου και μου λέει «θέλεις να γίνεις ηθοποιός;».

Είχε κάτι άλλο τότε στο μυαλό του;

«Ήθελα να πάω στην Εμπορική, στην Αεροπορία, κάτι βλακείες! Ήμασταν λίγο ανερμάτιστα τα παιδιά τότε, δεν ξέραμε τι θέλαμε. Στο Εθνικό με απέρριψαν ως ατάλαντο. Έτσι κατέληξα στον Κουν», λέει ο ηθοποιός στο Έθνος.