Μυριέλλα Κουρεντή: «Πάντα είχα λίγο χρόνο για τον εαυτό μου»
Η Μυριέλλα Κουρεντή έχει καθημερινά ένα φορτωμένο 24ωρο...
«Ξεκινάει από νωρίς το πρωί, στις 6:00 π.μ. έπειτα γυρίσματα από τις 8:00 π.μ. ως το απόγευμα για το σίριαλ «Παρθένα Ζωή» και μετά πρόβα μέχρι το βράδυ για το «Dancing with the stars». Επιστρέφω σπίτι, κάνω ένα μπάνιο και μαθαίνω τα λόγια για την επόμενη μέρα στη σειρά. Ξεκίνησα και με δύο θέατρα αυτή τη χρονιά» τόνισε στο Λοιπόν.
-Πόσα χρόνια δουλεύεις αδιάκοπα, χωρίς να κάνεις κάποια παύση;
«Πάντα είχα λίγο χρόνο για τον εαυτό μου, φέτος έγινε ο χαμός με τις δουλειές μου. Παλαιότερα είχα ζήσει κάτι παρόμοιο, όταν ήμουν στη σειρά «Κλεμμένα όνειρα» και ήμουν παράλληλα στο talent show, Just the two of us. Τότε ήταν περιορισμένος ο χρόνος μου, δεν είχα επιλογή για προσωπική ζωή κι έπρεπε να θυσιάσω αρκετά πράγματα. Τότε ήμουν σε μια ηλικία πιο ασταθή και περισσότερο αβέβαιη ως προς τις επιλογές μου, δεν είχα τόση σιγουριά μέσα μου, ήμουν πιο μικρή και φοβισμένη. Έγινα απότομα γνωστή και αποστασιοποιήθηκα λίγο, παρότι είχα πολλές προτάσεις, αλλά ήθελα να κάνω μια παύση. Έκανα μια παράσταση τότε με δέσμευση 4 μήνε5 από τη ζωή μου και μετά ασχολήθηκα με τη μουσική.»
-Συμμετέχεις για 2η φορά σε talent show.
«Αν ήταν ριάλιτι, δεν θα το έκανα... Να τραβάει η κάμερα συνεχώς τη δουλειά ή τη ζωή μου; Η λέξη «ριάλιτι» με φοβίζει. Στο «Dancing with the stars» με παρουσιάζουν και ως τραγουδίστρια και είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί είναι ένας τίτλος που πρέπει να τον κερδίσεις Δεν θα έλεγα ότι είμαι χορεύτρια, ήταν μια διαδικασία που δεν την πήρα με φόβο. Το να δοκιμαστώ σε κάτι τόσο διαφορετικό μέσα από μια μεγάλη έκθεση, γιατί η τηλεόραση και ειδικά τα lives είναι ένας εύκολος τρόπος να αποθεωθείς, αλλά και να γίνεις ρεζίλι. Είχα ευκολία με το σώμα μου, έχω κάνει μπαλέτο πολλά χρόνια, έχω κάνει και πρωταθλητισμό, συγχρονισμένη κολύμβηση. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα πάω σε ένα μαγαζί με ωραία μουσική και δεν θα κουνηθώ. Μου αρέσει πολύ να χορεύω, δεν το θεωρώ ντροπή. Με θλίβει να βλέπω νεαρά παιδιά μέσα σε μαγαζιά και να μη χορεύουν, αλλά να κοιτάζουν τα κινητά τους. Μου αρέσει να ρισκάρω και ήταν ρίσκο, που το πήρα και μου βγήκε σε καλό. Το κάνω με την καρδιά μου, με την ψυχή μου, για το κοινό μου, γιατί πιστεύω ότι καλλιτέχνης χωρίς κοινό δεν υφίσταται.»