Λάκης Λαζόπουλος: «Υπάρχει πράγματι μια νύχτα στη ζωή μου που απότομα μεγάλωσα»

Είστε, δηλαδή, της λογικής ότι «δεν απαντάω ποτέ, ό,τι και αν ειπωθεί για εμένα»;

Δεν χρειάζεται να απαντάς. Γιατί να ξοδεύεις ενέργεια απαντώντας σε κακοήθειες; Εδώ γίνεται ένας πόλεμος. Και όταν γίνεται πόλεμος ανταλλάσσονται πυροβολισμοί και υπάρχουν τραυματίες. Τον γνωρίζω τον πόλεμο, δεν μου είναι κάτι άγνωστο. Όπως γνωρίζω ότι αν αρχίσεις τις συνομιλίες και τις απαντήσεις, σημαίνει ότι μένεις ακίνητος, άρα σκοτώνεσαι πιο εύκολα.

Ναι, αλλά ως άνθρωπος δεν πληγώνεστε, δεν θυμώνετε, δεν στενοχωριέστε;

Τα κάνω έργα αυτά. Γράφω τώρα ένα θεατρικό που λέγεται Τα Ποντίκια και αφορά ακριβώς αυτό το θέμα. Μιλά για έναν άνθρωπο που δεν πληγώνεται. . Υπάρχει άνθρωπος που δεν πληγώνεται; Μα εκεί είναι το θέμα. Είναι ένας άνθρωπος που φτιάχνεται για να μην πληγωθεί και βλέπεις αν τελικά αυτό γίνεται ή όχι.

Εκτός οπό το νέο σας θεατρικό, μου μιλήσατε πριν για το νέο σας Βιβλίο με τίτλο Η Νύχτα που Μεγάλωσα, θα ήταν πολύ προσωπικό αν ρωτούσα ποια ήταν αυτή η νύχτα;

Υπάρχει πράγματι μια νύχτα στη ζωή μου που μεγάλωσα. Δεν θα την πω όμως.

Συνήθως μεγαλώνουμε όταν χάνουμε τους γονείς μας. Μέχρι τότε είμαστε παιδιά.

Ναι, η μητέρα μου είναι η νύχτα που μεγάλωσα. Αλλά υπάρχει κι άλλη μια νύχτα, που προτιμώ να μην την αναφέρω. Βασικά όταν πέθανε η μητέρα μου δεν μεγάλωσα, έπαψα να είμαι παιδί. Γιατί δεν είχα να ακούσω από κάποιον αυτό το «παιδί μου». Πώς μπορείς να είσαι παιδί όταν δεν υπάρχει κάποια φωνή να σε πει «παιδί μου»; Αυτό το νιώθεις μόνο όταν κάποιος σου απευθύνει αυτήν τη φράση. Όταν αυτή η φράση παύει να ακούγεται στα αφτιά σου, τότε και εσύ παύεις να είσαι παιδί.

Και δεν ξαναλές τη λέξη μαμά.

Ναι, δεν την λες. Όλα αυτά που λέμε τώρα, όλες τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου, τα καταγράφω σε ένα τηλε-ημερολόγιο, όπως το χαρακτηρίζω εγώ.

Τι είναι αυτό το τηλε-ημερολόγιο;

Ανοίγω το video και καταγράφω ό,τι νιώθω εκείνη τη στιγμή. Ύστερα δεν το ξαναβλέπω. Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος εξομολόγησης.

Πηγή: Down Town