Σοκάρει η εξομολόγηση της Τσοπέη: «Είχα σκεφτεί να σκοτώσω τον άντρα μου»
Η ζωή της θα ήταν το καλύτερο σενάριο για ταινία του Χόλιγουντ! Εκεί ζει άλλωστε από τη δεκαετία του ’60.
Η Κορίνα Τσοπέη ευτύχησε να βιώσει όλες τις εκφάνσεις της ζωής μιας μεγάλης σταρ. Κατάφερε, αν και προερχόταν από τις φτωχικές μεταπολεμικές αλάνες της Αθήνας, να στεφθεί Μις Υφήλιος το 1964 και να παίξει σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές στη Μέκκα του κινηματογράφου.
Ο πρώτος σύζυγός της, γιατρός στο επάγγελμα, την εγκατέλειψε με τρία ανήλικα παιδιά, ενώ ο δεύτερος -ο Φρέντι Φιλντς-, ένας από τους πιο διάσημους ατζέντηδες της Αμερικής, έφυγε από τη ζωή πριν από 10 χρόνια, σε ηλικία 84 χρόνων.
Σε έναν σπάνιο απολογισμό ζωής, η Ελληνίδα σταρ μιλάει στην «Espresso» για τις τραγικές στιγμές της εγκατάλειψης από τον πρώην σύζυγό της.
Είχατε ερωτικές απογοητεύσεις;
«Μην πας μακριά: Ο άντρας που ερωτεύτηκα και έκανα τρία παιδιά μαζί του με εγκατέλειψε»
Είναι ακόμα αγκάθι στην καρδιά σας αυτή η εγκατάλειψη;
«Οχι. Γιατί τον άντρα μου τον «έθαψα» μέσα στο μυαλό μου την ίδια μέρα. Δεν υπήρχε για εμένα μετά. Αυτός πίστευε ότι θα με ξαναβρεί κοντά του. Εγώ όμως είχα δώσει το τέλος σε αυτή την ιστορία. Μετά γνώρισα τον δεύτερο σύζυγό μου, που έκανε τη ζωή μου τόσο όμορφη όσο δεν θα μπορούσα να φανταστώ ούτε σε όνειρο. Στην πραγματικότητα, ο πρώτος μου σύζυγος μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω έναν δεύτερο υπέροχο άντρα!»
Εκείνες τις τραγικές στιγμές σκεφτήκατε να δώσετε τέλος στη ζωή σας, δεδομένου ότι ήσασταν μόνη σε μια ξένη χώρα με τρία ανήλικα παιδιά;
«Οταν έχεις παιδιά, δεν το σκέφτεσαι αυτό. Να τον σκοτώσω, ναι, το είχα σκεφτεί. Ουου, πολλές φορές. Μου ερχόταν να πάρω το αυτοκίνητο και να μπω μέσα στο δικαστήριο και να τον τελειώσω. Εκείνες τις τραγικές ώρες ήθελα εκδίκηση, όμως μετά, που ήμουν νηφάλια, έλεγα «Οχι, δεν θα καταστραφώ». Ευτυχώς, όλες τις πράξεις της ζωής μου τις περνάω από κόσκινο»
Πώς ήταν η μετάβαση στη νέα ζωή;
«Δύσκολη, σχεδόν ακατόρθωτη. Ο πρώην σύζυγός μου παντρεύτηκε έπειτα από τρεις μήνες. Για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, λοιπόν, ερχόταν η σύζυγός του κάθε Σαββατοκύριακο για να πάρει τα παιδιά μου και να τα πάει στο σπίτι τους. Ηταν σαν να μου ξερίζωναν την καρδιά»
Τα παιδιά σας συγχώρεσαν τον μπαμπά τους;
«Ποτέ δεν είχα πει κάτι κακό για τον μπαμπά τους. Μεγάλωσαν με αγάπη για εκείνον. Πέθανε πέρυσι τον Ιανουάριο...»
Πήγατε στην κηδεία;
«Δεν ήθελε κηδεία. Ηταν περίεργος άνθρωπος. Πήραν το πτώμα του, το έκαναν στάχτη και την πέταξαν στη θάλασσα. Για τα παιδιά μου, όμως, αυτό δεν ήταν καλό. Ηθελαν να τον κλάψουν»
Πονέσατε με τον θάνατό του;
«Οχι. Πόνεσα που έβλεπα τα παιδιά μου να κλαίνε συνεχώς. Ο άνθρωπος που είχα αγαπήσει, που είχα ερωτευτεί και έκανα παιδιά μαζί του, σταμάτησε να υπάρχει για μένα το ’78», εξομολογείται.
