Δημήτρης Λιγνάδης: «Οδηγούμαι σε ψυχοφάρμακα για να πολεμήσω τις ενοχές μου»

Μπορεί να κρίνει τι είναι καλό και τι κακό.

Τελειώνει ποτέ ο πόλεμος;

«Ποτέ δεν τελειώνει. Καταρχάς, ο διχασμός ενυπάρχει και μέσα στο άτομο που άλλα λέει και άλλα πράττει. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο άτομο αλλά και στη συλλογικότητα, την ομάδα, στα κόμματα. Διχάζονται, ας πούμε, ο Τσίπρας με τον Μητσοτάκη ενώ στην ουσία έχουν το ίδιο διακύβευμα. Διότι οι ιδέες υπάρχουν αλλά έχουν πεθάνει ως πρακτική»

Ο πόλεμος είναι επομένως και ζήτημα υπαρξιακής αναζήτησης;

«Φυσικά. Γιατί αν ο άνθρωπος διατηρούσε ηθικό κώδικα αξιών, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά»

Υπακούετε σε κώδικα αξιών;

«Είμαι κι εγώ ένας αμαρτωλός: πολλές φορές προστατεύω το εγώ μου, φροντίζω μόνο να περάσω καλά και να πραγματοποιήσω τις φιλοδοξίες μου. Ωστόσο διατηρώ ακόμη τη συνείδηση να ξέρω τι από αυτά που κάνω είναι κακό ή καλό, αφού πετάγομαι στον ύπνο μου και οδηγούμαι σε ψυχοφάρμακα για να πολεμήσω τις ενοχές μου. Δεν θα βαφτίσω ποτέ το κακό καλό απλώς για να μπορέσω να το κάνω. Δεν θα βαφτίσω την κλοπή απαλλοτρίωση, όπως έκανε η 17Ν, ούτε θα βαφτίσω την απολυταρχία Αριστερά»

Γι’ αυτό το δίλημμα μεταξύ καλού και κακού ευθύνεται η ανθρώπινη φύση ή και η σκοτεινή καμπή της Ιστορίας στην οποία βρισκόμαστε;

«Υπάρχουν δύο δυνάμεις στην ανθρώπινη συμπεριφορά: η φύση και η ηθική στον εκάστοτε χρόνο και χώρο. Η φύση υπαγορεύει πως αν πεινάσεις θα αρπάξεις κάτι για να φας. Η ηθική υπαγορεύει πως αυτό είναι κακό. Από τη στιγμή που σήμερα και οι δύο αυτοί πυλώνες έχουν διασαλευτεί, επιλέγουμε αναλόγως του τι μας βολεύει. Δυστυχώς, αν κοιτάξει-κανείς την Ιστορία διαπιστώνει πως, κάτω από οποιαδήποτε ιδεολογία ή θρησκεία, ο άνθρωπος ήταν πάντα λύκος» είπε στο Documento