Κώστας Κιμούλης: «Δούλευα 20 ώρες το εικοσιτετράωρο»

Πώς ξεκινήσατε την σκηνοθεσία;

«Όταν τελείωσα το Λύκειο, με δυο γονείς δικηγόρους, ήθελα να δώσω στο Πανεπιστήμιο. Ο αδελφός μου, σαν πιο μεγάλος, είχε ήδη μπει στην Δραματική Σχολή και από τα πρώτα του βήματα είχε πετύχει σαν ηθοποιός. Την χρονιά που τελείωνα το Λύκειο, ο Γιώργος έπαιζε με τον Χορν. Η πρώτη μου σκέψη, ήταν να γίνω ηθοποιός. Αλλά ποτέ δεν μπορούν να πετύχουν δυο αδέλφια στο ίδιο επάγγελμα»

Το νομικός το είχαμε αποκλείσει; «Ναι, δεν μ' ενδιέφερε και νομίζω ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται ν' ακολουθήσει το επάγγελμα των γονιών του; Η μητέρα μου ήταν η πρώτη δικηγόρος που μπήκε στο Συμβούλιο Επικρατείας. Χωρίς να ξέρω τι με τραβούσε σε αυτό, ξεκίνησα να κάνω τον φωτογράφο. Μπήκα στην Σχολή Σταυράκου, φοίτησα τρία χρόνια. Δεν είχε ξεκινήσει η ιδιωτική τηλεόραση, κι έτσι το 1987 έφυγα στην Αμερική»

Πως ήταν τα χρόνια στην Αμερική; «Όλοι νομίζουν ότι είναι ένα όνειρο. Είναι δύσκολα, κι αν κάποιος δεν το έχει αποφασίσει να πάει στα σοβαρά, θα τον απέτρεπα να πάει. Πρέπει να το θέλει πάρα πολύ. Είναι πολλές οι ώρες της μοναξιάς και υπάρχουν γύρω σου χιλιάδες πράγματα που μπορούν να σε αποδυναμώσουν. Δεν είχα δουλέψει ποτέ στη ζωή μου μέχρι τότε, κι εκεί δεν θα έκανα κάτι που δεν είχε σχέση με τις σπουδές μου. Δούλευα 20 ώρες το εικοσιτετράωρο. Ήμουν full tiμe μαθητής εκεί για τρία χρόνια. Στα πρώτα δύο χρόνια πήρα το δίπλωμα για τον κινηματογράφο, κι επειδή είχαν ανοίξει τα ιδιωτικά κανάλια, κάθισα άλλον ένα χρόνο, κι έκανα σκηνοθεσία τηλεόρασης», λέει ο ίδιος στο περιοδικό Χάι.