Αλέξανδρος Λυκουρέζος: «Αποφεύγω τον όρο “σεξουαλική” και προτιμώ το “αισθησιακή”»

Κάποια φιλάρεσκη πόζα της. Κάποιο στιγμιότυπο από τα έργα της. Οι τοίχοι, το μεγάλο γραφείο και κάθε αντικείμενο πάνω στο οποίο είχαν τοποθετηθεί φωτογραφίες, είναι στολισμένο με τη Ζωή «του».

«Η γιαγιά μου, η Ελένη Λυκουρέζου, είχε τη συνήθεια να μεταφέρει τις φωτογραφίες από τον έναν στον άλλο τοίχο. Ο ένας τοίχος με τους νεκρούς, ο άλλος με τους ζωντανούς. Και σε κάθε κηδεία η φωτογραφία του πεθαμένου έφευγε από τον έναν και κατέληγε στον άλλο τοίχο», λέει ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος στο Πρώτο Θέμα.

Πολύ τακτική, προσεκτική η γιαγιά. Τέλος πάντων. Και η Ζωή;

«Σαράντα και ένα χρόνια η κοινή μας η ζωή. Κι αν δεν “έφευγε” πάλι σήμερα, αύριο και μεθαύριο, πάλι μαζί θα ήμασταν. Να είσαι σίγουρος. Η μοναδική Ζωή».

Και ποια η συνταγή για τη διατήρηση μιας τέτοιας πολυετούς σχέσης;
«Δεν πιστεύω ότι ο Άνδρας αλλά και η Γυναίκα είναι μονογαμικά όντα».

Εννοείς ότι η σεξουαλική σχέση...

«Αποφεύγω τον όρο “σεξουαλική” και προτιμώ το “αισθησιακή”».

Ωραία, η αισθησιακή σχέση τελειώνει κάποια στιγμή, όμως το συναίσθημα, όποτε και σε όποιον προνομιούχο προκύψει, είναι το ακατανίκητο και απόρθητο φρούριο μιας αληθινά μεγάλης σχέσης.

«Το συναίσθημα προκαλεί σεβασμό, έτσι διαρκεί και διαιωνίζεται μια σχέση. Αλλωστε πιστεύω ότι στον Άνδρα λειτουργεί περισσότερο ο πειρασμός, ενώ η Γυναίκα είναι πιο προσηλωμένη στο συναίσθημα. Οταν το συναίσθημα λειτουργεί, τότε είναι απόρθητο από την οποιαδήποτε παράλληλη σχέση. Κι έτσι το συναίσθημα αποκλείει, κάνει φραγή στην οποιαδήποτε αισθησιακή, παράλληλη, γνωριμία», καταλήγει ο ίδιος σε συνέντευξη του στο Πρώτο Θέμα.