Κωνσταντίνος Πλεμμένος: «Δεν έκανα τη δουλειά που ήθελε ο πατέρας μου να ακολουθήσω»

Μέχρι στιγμής κάποιες από τις επιθυμίες που είχες έχουν γίνει πραγματικότητα;

Ναι, έχουν γίνει. Όπως το να καταφέρω να ζω μόνος μου οικονομικά μέσα από την τέχνη, το οποίο είναι πάρα πολύ δύσκολο. Βέβαια, έχω σκέψεις και επιθυμίες για να κάνω κάποια έργα, να σκηνοθετήσω, να παίξω, οι οποίες δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα...

Βλέπουμε ότι πολλά ζευγάρια ζουν συμβατικά, γιατί θεωρείς ότι συμβαίνει αυτό;

Νομίζω ότι βρίσκουν διεξόδους της ζωής αυτής. Δηλαδή πάνε να δουν μια παράσταση, πάνε σινεμά, υπάρχουν άλλοι που επιλέγουν να παίξουν στοίχημα, να κάνουν ένα παιδί που βέβαια στη συνέχεια τα προβλήματα του γάμου θα μεταφερθούν στο παιδί. Παίζει ρόλο η κοινωνία που μας εξαναγκάζει να βγάζουμε συνεχώς περισσότερα χρήματα για να νιώθουμε πως εξελισσόμαστε. Μπορεί ένας γάμος να κρατιέται, αλλά ο κάθε άνθρωπος μόνος του έχει κάποιες επιθυμίες. Αν μέσα στον γάμο δεν τις εκπληρώνει, αυτό κάπου θα το εκφράσει και αν δεν το κάνει θα έχει επιπτώσεις και θα δημιουργήσει προβλήματα... Ο καθένας θα πρέπει να εκφράζεται καλλιτεχνικά. Στην ουσία, όμως, κάποιος ξεσπάει για λίγο μέσα από μια άλλη ασχολία, αλλά επί της ουσίας επισκιάζει προσωρινά το πρόβλημα, δεν το λύνει είναι το βασικό που γίνεται στη ζωή αυτή τη στιγμή. Άμα θες να γίνεις ζωγράφος και δεν καταφέρνεις να βγάλεις λεφτά από αυτό, τι κάνεις; Μπορείς να συνεχίσεις τη ζωγραφική σου και να δουλεύεις σε κάτι το οποίο θα είναι συμβατικό. Έχουν κατασκευάσει έτσι την κοινωνία. Το καλό είναι να υπάρχει μια ισορροπία. Πρέπει να έχεις τον χρόνο να κάνεις ό,τι σε ευχαριστεί. Άμα δεν εκφράζεις αυτό που σε βασανίζει, αρρωσταίνεις ψυχολογικά και σωματικά.

Εσύ θυσίασες πράγματα για να ασχοληθείς με την τέχνη που αγαπάς; Κατά μία έννοια, θυσιάζεις και δεν το καταλαβαίνεις. Σίγουρα ήρθα σε αντιπαραθέσεις με τους γονείς μου. Δεν έκανα τη δουλειά που ήθελε ο πατέρας μου να ακολουθήσω, οπότε εναντιώθηκα και πήγα να ασχοληθώ με-την τέχνη. Δυσκολεύτηκα πολύ και στη σχέση με τον πατέρα μου, οπότε αυτό-που συνέβη πριν από οκτώ-χρόνια ήταν μια θυσία. Κατάφερα και πέρασα στο Εθνικό που ήταν δωρεάν, οπότε δεν είχα μεγάλη οικονομική ανάγκη: Τότε, λοιπόν, εναντιώθηκα στο θέλημα του πατέρα μου. Από τότε θυσιάζω κάποιες οικονομικές ανέσεις για την τέχνη, όμως, όταν πηγαίνω στη δουλειά μου και νιώθω χαρούμενος, δεν είναι για μένα θυσία. Παλαιότερα δούλευα σε ένα βιβλιοδετείο του πατέρα μου και με έπιανε π ψυχή μου, δεν ήθελα. Τώρα πάω για. πρόβα και είμαι μια χαρά γιατί με γεμίζει η δουλειά μου. Ακόμα και όταν έχω σχέση με κάποια κοπέλα, είμαι καλά γιατί είμαι καλά στη ζωή μου.

Πηγή: Mytv