Γιώργος Μαυρίδης: Η απάντησή του για τα προβλήματα που προέκυψαν σχετικά με την δωρεά στο ΑΧΕΠΑ

«Καλησπέρα σε όλους.

Επειδή τις τελευταίες ημέρες έγινε θέμα στα ΜΜΕ η συμμετοχή μου στο Nomads και κατ´ επέκταση η δωρεά στο ΑΧΕΠΑ, νομίζω ότι ο μόνος που μπορεί και πρέπει να διηγηθεί την ιστορία από την αρχή είμαι εγώ.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν είχα ποτέ την διάθεση να μάθει κάνεις τίποτα και ο μόνος λόγος που γνωστοποιήθηκε στο τελευταίο επεισόδιο του Nomads ήταν καθαρά επειδή μου ζήτησε το κανάλι να το κάνω, προφανώς πάλι καλά που έγινε έτσι γιατί κάποιες φορές η δημοσίευση μια τέτοιας ιστορίας λειτουργεί καλύτερα και από την υπογραφή σου σε ένα συμβόλαιο.

Αυτό που ακούσατε και μάθατε τότε ήταν το 1% της ιστορίας, σήμερα 6 μήνες μετά νομίζω είναι αναγκαίο να διηγηθώ το υπόλοιπο 99%.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να ξεκινήσω την ιστορία από την αρχή για να καταλάβετε πάνω από όλα τον τρόπο σκέψης μου σαν άνθρωπος και έπειτα για να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2017 όταν ολοκληρώσαμε τον πρώτο κύκλο της εκπομπής «Στο Δρόμο».

Βρέθηκα στα γραφεία του ALPHA να συζητήσω το μέλλον της συνεργασίας μας, το κανάλι με τον τρόπο του μου έδειξε ότι δεν επιθυμεί να συνεχίσουμε και μου άνοιξε την πόρτα της εξόδου .

Η απογοήτευση μου ήταν μεγάλη.

Την εποχή που δεν είχε πάρει άδεια το κανάλι και το καράβι έμπαζε νερά, εγώ δεν πήδηξα, ήμουν εκεί να το στηρίξω, παρότι ήμουν σε πολύ καλό φεγγάρι μετά το τέλος του World Party και έχοντας στα χέρια μου προτάσεις, δεν τους άφησα. Οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί ήταν φίλοι μου και τους φίλους μου έχω μάθει να τους στηρίζω στα δύσκολα.

Εμφανώς στεναχωρημένος από την εξέλιξη και έχοντας ενδιαφέρον από τον ΑΝΤ1 για το ενδεχόμενο συνεργασίας μας δέχτηκα να τους συναντήσω από κοντά, έκλεισα ραντεβού να μιλήσω με τους ανθρώπους εκεί.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το απόγευμα που πέρασα το γραφείο του κ. Λάτσιου.

Ξεκίνησε η συζήτηση με την πρόταση να γίνω ο δεύτερος παρουσιαστής του Nomads αφού ο Γρηγόρης θα ήταν στις Φιλιππίνες. Το πλάνο που είχαν στο μυαλό τους ήταν να βγαίνει από την Αθήνα live ένα επεισόδιο την εβδομάδα και να δείχνει ζωντανά την εξέλιξη του παιχνιδιού. Η απάντηση μου ήταν αρνητική πριν ακόμα ξεκινήσει η συζήτηση σε ότι αφορά το περιεχόμενο του ριάλιτι επιβίωσης. Στο παρελθόν ήμουν κατηγορηματικός σε ότι είχε να κάνει με τα συγκεκριμένα format και είχα εκφραστεί και δημόσια για αυτό.

Ο ΑΝΤ1 ήθελε πολύ να συνεργαστούμε και μου το έδειξε με κάθε τρόπο. Έτσι μου έγινε η πρόταση αφού δεν θέλω την παρουσίαση, να μπω στο παιχνίδι ως παίκτης αφού πίστευαν ότι ταίριαζε πολύ στο προφίλ μου ως νομάς. 5.000 ευρώ την εβδομάδα ήταν η πρόταση για να μπω ως παίχτης στο Nomads. Νούμερο που δεν μου είχε προταθεί ποτέ μέχρι εκείνη την στιγμή στην τηλεόραση παρότι συμμετείχα 4 χρόνια σε εκπομπές.

Έφυγα με την πρόταση ώστε να σκεφτώ και να απαντήσω όσο πιο σύντομα γινόταν. Δεν σας κρύβω ότι εκείνο το βράδυ το κεφάλι μου έγινε πουρές, από την μια είχα ένα κανάλι να μου ανοίγει την πόρτα της εξόδου και από την άλλη ένα άλλο να μου κάνει την καλύτερη οικονομική πρόταση μέχρι σήμερα.

Σκεπτόμενος ότι τα τελευταία 2 χρόνια με είχαν πλησιάσει από παρόμοιες εκπομπές τότε άρχισα να πιστεύω ότι μάλλον θα ήμουν ικανός για κάτι τέτοιο. Από την άλλη, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί ένας άνθρωπος να αμείβεται τόσο καλά και ότι θα έπρεπε να το εκμεταλλευτώ με τον τρόπο που μόνο εγώ ξέρω.

Το έβαλα από εδώ, το έβαλα από εκεί και δεν χωρούσε πουθενά μέσα στο κεφάλι μου, κατέληξα ότι αν είναι να φύγω μια μέρα από αυτό τον χώρο τουλάχιστον να αφήσω κάτι πίσω μου, έτσι κι αλλιώς πιστεύω ότι υπάρχει ημερομηνίας λήξης σ αυτό τον χώρο.

Πήρα τηλέφωνο τους γονείς που κάνουμε δράσεις μαζί και τους ρώτησα αν υπάρχει κάτι μεγάλο να κάνουμε. Θεώρησα ότι έχουμε μια καλή ευκαιρία να μαζέψουμε χρήματα πιο εύκολα από το να κάνουμε τατουάζ όλη μέρα.

Η απάντηση ήταν μια…. Γιώργο η παιδιατρική πτέρυγα του ΑΧΕΠΑ θέλει ανακαίνιση έχει τα χάλια της. Ξεκίνησα τα τηλέφωνα και πρώτα απ´ολους πήρα έναν άνθρωπο που σέβομαι και εκτιμώ βαθύτατα, τον κ. Ανδρέα Γιαννόπουλο, διευθυντή στην παιδιατρική πτέρυγα του ΑΧΕΠΑ. Έναν γιατρό που βοηθάει παιδιά, γονείς, γιατρούς και πολλές φορές το κάνει με προσωπικό του κόστος.

Συγκεκριμένα μου είπε:

«Γιώργο η πτέρυγα για να ανακαινιστεί κοστίζει 140.000 ευρώ, έχω μαζέψει από επιδοτήσεις 70.000€ χρειαζόμαστε άλλα τόσα, αν έχεις την δυνατότητα, αυτό είναι που έχουμε απόλυτη ανάγκη».

Με αυτές τις κουβέντες πήγα την επόμενη κιόλας μέρα στον ΑΝΤ1 και τους ζήτησα το εξής: Μου προτείνετε 5 την εβδομάδα, αν τα καταφέρω και μείνω 3 μήνες θα σας κοστίσω 60, αν με θέλετε τόσο πολύ στο πρότζεκτ που λέγεται Nomads, μην με δείτε σαν αμειβόμενο, δώστε μου όλο το ποσό να κάνω ανακαίνιση την πτέρυγα.

Γνωρίζοντας ότι ο ΑΝΤ1 έχει ταμείο εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και βοηθάει, σκέφτηκα ότι θα ήταν εφικτό να συμπληρωθεί το ποσό από εκεί ώστε να γίνει η ανακαίνιση με την προϋπόθεση ότι εγώ θα μπω και θα βάλω τα δυνατά μου, θα προπονηθώ σκληρά και θα φτάσω όσο πιο μακριά μπορώ για να σας αποζημιώσω. Νομίζω ότι το κατάφερα με το παραπάνω.

Η διοίκηση του σταθμού απάντησε άμεσα.

«Δώστε του ότι χρειάζεται είμαστε μαζί του»

Και κάπου εδώ ξεκινάει όλη η ιστορία , πηγαίνω στο ΑΧΕΠΑ και αρχίζω να κάνω καταγραφή στο τι χρειαζόμαστε για να φτιάξουμε την πτέρυγα.

Κάτι που γνωρίζουν λίγοι άνθρωποι είναι ότι κατασκευαστικά μπορώ να φτιάξω τα πάντα, έχω την τεχνογνωσία και τα συνεργεία να φτιάξω μια πολυκατοικία από τα θεμέλια, το κάνω 15 χρόνια με τα μαγαζιά μου και ξέρω ακριβώς τι χρειάζεται, θα μπορούσα άνετα να το ασκώ ως επάγγελμα και να έχω φτιάξει μια κατασκευαστική εταιρεία αλλά προτιμώ να το κάνω μόνο για προσωπική μου χρήση.

Με μια πρώτη ανάγνωση του χώρου καταλαβαίνω ότι αυτό μπορεί να φτιαχτεί με τα μισά, αντιλαμβάνομαι ότι η τιμή ενός εργολάβου που αναλαμβάνει το έργο, έχει το προαπαιτουμενο κέρδος για την εταιρεία του και καλά κάνει, απλά εμένα εκείνη την στιγμή δεν με ένοιαζε, ήθελα το έργο να γίνει σωστά με το λιγότερο κόστος και τα οφέλη των παιδιών του νοσοκομείου να τριπλασιαστούν.

ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΩΡΙΜΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΩ ΟΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΥΧΟΝ ΚΕΡΔΗ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΜΟΥ.

Τα βάζω κάτω και ξεκινάω την δουλειά από την αρχή, δεν συμβιβάζομαι με τα 60 και δεν δέχομαι κέρδη κατασκευαστικά για ΚΑΝΕΝΑΝ.

Ρώτησα τον κο. Γιαννόπουλο αν μπορώ να κάνω την ανακαίνιση ο ίδιος χωρίς απλά να δώσω τα χρήματα σα δωρεά, η απάντηση ήταν θετική.

Επικοινωνησα με την κα. Παπαμερη του ΑΝΤ1 που μέχρι εκείνη στην στιγμή ειχε αναλάβει να με βοηθήσει στο έργο και της πρότεινα, να έρθει σε επαφή με τον κυριο Σπύρο Σουλη που ειναι αρχιτεκτονας ώστε να αναλάβει εκείνος το έργο για λογαριασμό μου.

Ενας ανθρωπος που το έχει κάνει πολλες φορές στο παρελθόν και το κανάλι τον εμπιστεύεται.

Ριχνω την ιδέα να γίνει μια μικρή τηλεταινία, τύπου ντοκιμαντέρ, να την παρουσιάσει ο ίδιος ο Σπύρος και μ αυτό τον τρόπο να αναδειχθούν τα προβλήματα του νοσοκομείου.

Ετσι θα είχαμε την δυνατότητα να σταθούν δίπλα μας χορηγοί ωστε να βοηθησουν να φτιάξουμε ολη την πτέρυγα από την αρχή και να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα όσο και αν ήταν το κόστος.

Ο ΑΝΤ1 είναι σύμφωνος, ο Σπύρος το ίδιο και κατόπιν συναντησης του Κ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ με τους υπευθυνους του ΑΝΤ1 πήραμε το πράσινο φως και δώσαμε τα χέρια. Η ανακαίνιση θα γινόταν με ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ολα παίρνουν τον δρόμο τους, το κέρδος και το όφελος του νοσοκομείου από ολη αυτή την ιστορία είναι το εξής.

(140 χιλιάρικα που κόστιζε η ανακαίνιση και τα 70 μαζεμένα στο ταμείο που μπορούν να γίνουν μηχανήματα παμε στα 210 χιλιάρικα.

210 χιλιάρικα φίλε μου το όφελος.

Το επόμενο μου βήμα είναι το παιχνίδι, προπονούμαι σκληρά ολο το καλοκαίρι, εχω βάλει στόχο να μπω και να το πάρω, να κερδίσω τα 150.000€ που είναι το έπαθλο και να κάνω εναν ξενώνα για τους γονείς που κοιμούνται στους διαδρόμους στις καρέκλες και στα αυτοκίνητα τους.

Οσοι έχουν παιδιά σε νοσοκομεία ξέρουν καλα τι λέω, είναι δύσκολο να είσαι απο επαρχία και να έχεις το παιδί σου 3 μήνες στο νοσοκομείο για χημείοθεραπείες.

Ο στόχος μου πλέον είναι πολύ μεγαλύτερος, αυτο ηθελα, αυτο εβαλα σκοπό της ζωής μου να πετύχω…..

Και πάμε τωρα στις υπογραφές, έχω μια πολύ σοβαρή ρήτρα απο το κανάλι να μην αποχωρήσω οικειοθελώς, ότι και να γινόταν στο παιχνίδι θα μπορουσα να φύγω μονο αν χάσω στο παιχνίδι ή τραυματιστω για να ισχύει η συμφωνία μας και ήταν και το λογικό.

Επρεπε να τιμήσω τον λόγο μου, δεν ηθελα να κορόιδεψω κανέναν, ημουν εκεί γιατί πιστεψα στον εαυτό μου δεν αγαπάω τα λόγια αλλα τις πράξεις.

Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω ούτε βήμα πίσω.

Υπογράφω και ζητάω απο το κανάλι να μην μαθευτεί τίποτα για να είμαι δίκαιος προς τους αντιπάλους μου στο παιχνίδι.

Όπως είπα και στην αρχή το κανάλι μου ζήτησε να το αποκαλύψω, είχαν τους λόγους τους και το σεβαστηκα.

Τους βάζω κι εγώ όμως μια ρήτρα, σε περίπτωση που αποτύχει η εκπομπή και πρέπει να κοπεί στον μήνα πανω, να πάρω ενα τυπικό πόσο ώστε να το αξιοποιήσω στο νοσοκομείο.

Το ποσό είναι 40.000 ευρώ είναι μια τυπική ρήτρα, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική αξία αμοιβής και αποτυπώνετε στο συμβόλαιο σαν το ποσό δωρεάς, πρώτον για φορολογικούς λόγους μην τυχόν και χρειαστεί να φορολογηθω και από πάνω και δεύτερον να είμαι καλυμμένος αν πάει κάτι στραβά ώστε να τελειώσω τον σκοπό μου.

Φτάνουμε στο τέλος της ιστορίας, το αγκάθι είναι ενα, το νοσοκομείο είναι κρατικό, δεν μπορεί να υπάρξει χορηγία από καμιά εταιρεία, η αν υπάρχει να μην φαίνεται ως χορηγία, αλλα μόνο απο φυσικό πρόσωπο, δεν μπορεί δηλαδή μια αλυσίδα καταστημάτων η μια εταιρεία να διαφημιστεί μέσα από μια δωρεά και εκεί υπάρχει στοπ.

Το θέμα ειναι γραφειοκρατικο και μόνο οι υπεύθυνοι μπορούν να με βοηθήσουν. Εκεί κόλλησε το έργο μέχρι και τώρα που μιλάμε και προσπαθώ 2 μέρες τώρα να γράψω αυτό το κείμενο να εξηγήσω στον κόσμο τι έχει συμβεί.

Λίγο πριν κοινοποιήσω αυτό το κείμενο χτύπησε το τηλέφωνο μου, το υπουργείο υγείας προσφέρθηκε να με βοηθήσει να ξεπεράσω τα προβλήματα ώστε να γίνει το έργο με καθε τρόπο και να είναι ο σωστός απο όλες τις πλευρές ώστε να μην υπάρχει ούτε ενα ψεγάδι σ αυτή την προσπάθεια.

Μου εξήγησαν ότι το κόλλημα έχει να κάνει γιατί στο παρελθόν με τις δωρεές υπήρχαν βρωμιές και αποφάσισαν να το ελέγχουν με καθε τρόπο.

Το καλο σε όλη την υπόθεση είναι ένα, οτι έγινε γνωστή μια ιστορία και στο τέλος θα βγει κάτι όμορφο απο αυτό και ελπίζω να έχουμε ενα αίσιο τέλος. Έτσι κι αλλιώς πλέον δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς αφού έχει πάρει τέτοια έκταση το θέμα.

Φτάσαμε Μάιο του 2018. Σχεδόν ενα χρόνο τώρα δουλεύω γι αυτό το έργο και δεν θα σταματήσω μέχρι να το πετύχω. Αυτά ειχα να σας πω φίλοι μου, αυτή είναι η ιστορία και έπρεπε να την μάθετε μόνο απο μενα.

Σας ευχαριστώ όσοι κατσατε να το διαβάσετε και ελπίζω να καταλάβατε τι έχει γίνει.

Κλείνοντας θέλω να πω δυο λόγια που αφορούν εμένα σαν άνθρωπο γιατί τα τελευταία χρόνια ακούω παρα πολλά αλλα δεν απαντάω.

Να ξέρετε ότι υπάρχουν φορές που κάποιες πράξεις πρέπει να γίνονται γνωστές γιατί έτσι τους δεσμεύεις και δεν μπορούν να κάνουν πίσω.Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει συμφέρον προσωπικό απο πίσω. Είπαμε, το 1% θα γίνετε γνωστό το 99% δεν θα μαθευτεί.

Φυσικά σαν αυτή την ιστορία υπάρχουν κι άλλες, οπως αυτή που εξηγεί το πως ξεκίνησε το World party και γιατί τελείωσε.

Υπάρχει και αυτή που λέει τι έζησα 3 μήνες στο Nomads και τι έγινε εκεί, αλλα προς το παρόν λεω να τα κρατήσω για μένα και τους δικούς μου ανθρώπους.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και να τα γράψω, απλα δεν ξέρω το πότε θα γίνει.

Γι’αυτό καλύτερα να είστε λίγο πιο προσεκτικοί στο τι γράφετε και λέτε γιατί θα βρεθείτε προ εκπλήξεως.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε με διάθεση χωρίς να θέλω θίξω κανέναν αλλα να ειμαι ξεκάθαρος σε όλους. Αυτα τα λίγα από εμενα καλη συνέχεια σε όλους και να έχετε υγεία πάνω απο ολα.

-Γιώργος Μαυρίδης-»