Παναγοπούλου: «Έχασα ένα πολύτιμο πρόσωπο και τα χρόνια που ακολούθησαν το βρήκα μπροστά μου»

«Αρκετές φορές βρέθηκα να πρέπει να αντιμετωπίζω δύσκολα κομμάτια ζωής, ξεκινώντας από την ηλικία των 10 ετών, που «έχασα» τον πατέρα μου, κι αυτό σηματοδότησε το να αλλάξω τόπο κατοικίας, τότε έμενα στη Μυτιλήνη, εκεί μεγάλωνα και ξαφνικά ανατράπηκαν όλα στη ζωή -μας.. «Έχασα» ένα πολύτιμο πρόσωπο και τα χρόνια που ακολούθησαν το βρήκα μπροστά μου, γιατί η έλλειψη του ήταν φανερή στη ζωή μου και μ' έκανε να βάλω τον πατέρα ρου σ' ένα ιδανικό βάθρο, που μοιραία όλοι οι άντρες τη ζωής μου μετά συγκρίνονταν με τον μπαμπά μου» τόνισε στο Λοιπόν.

- Τι συνέκρινες δηλαδή;

«Το πόσο μάγκας και λεβέντης ήταν ο πατέρας μου, για τις ιδέες και τις πεποιθήσεις του. Ήταν ένας άνθρωπος που κυνηγήθηκε και πολιτικά για τα πιστεύω του. Όλο αυτό με έκανε να τον θαυμάζω τόσο πολύ, που με τίποτα λιγότερο από αυτό που είχα στο μυαλό μου δεν μπορούσα να συμβιβαστώ, ήταν μοιραίο. Προσπαθώ να μάθω στα αγόρια μου να είναι περήφανοι για αυτό που είναι και να παλεύουν για το πιστεύω τους. Πράγματα που με έχουν στεναχωρήσει τα αφήνω πίσω, δεν έχω ρίξει το ανάθεμα σε κάποιον. Όλες οι καταστάσεις που ήρθαν για να μας ζορίσουν ή που μας έχουν κάνει να περάσουμε άσχημα ήταν για να μας δώσουν κάποιο μάθημα. Ακούω τη γνώμη των γιων μου και με επηρεάζουν πάρα πολύ. Οι γιοι μου είναι τα δύο σημαντικά πρωταγωνιστικά πρόσωπα του σπιτιού, της καθημερινότητας. Κι εκείνοι ακούνε τη δική μου. Όμως, έχω πάρει μια απόφαση...»

- Ποια είναι αυτή η απόφαση;

«Ότι θα γίνω καλή πεθερά κι εμένα δεν θα με μουντζώσει καμία. Οι μαμάδες φταίνε για όσους άντρες σιχτιρίσαμε στη ζωή μας. Προσπαθώ να του μάθω να σέβονται τις γυναίκες, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Δεν θέλω να υπάρξει καμία και να πει: «Ποια μάνα σε μεγάλωσε εσένα και δεν σέβεσαι;». Εμένα μου έχει τύχει να πω: «Προφανώς, κάποιος δεν σε έμαθε να σέβεσαι τις γυναίκες». Από κακές συμπεριφορές που βλέπω γύρω μου, μέχρι ακραίες καταστάσεις, που τις έχουμε ζήσει ή ακούσει όλοι.»