Πέτρος Φιλιππίδης: «Γιατί να αφήσω κάποιους να μου «λερώσουν» τη χαρά και την ευτυχία;»

Πώς νιώθεις που σε αυτόν τον αγώνα που κάνεις έχεις να αντιµετωπίσεις κριτικές που επιφέρουν... χτυπήµατα κάτω από τη µέση;

Πρέπει να σου τονίσω πως, όταν είµαι σε µια παράσταση, δεν διαβάζω ποτέ όσα γράφονται γι’ αυτήν. Με αφορά µόνο το τι µου δείχνει και τι µου λέει το κοινό. Γιατί να αφήσω να µου χαλάσει τη διάθεση κάποιος που εκτίθεται γράφοντας αρνητικά για µια παράσταση που σπάει ταµεία και καταχειροκροτείται; Ο καθένας µπορεί να γράφει ό,τι θέλει κι από κει και πέρα κρίνεται... Ξέρεις τι εννοώ!
Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς. Δεν μπορώ να πιστέψω, όμως, ότι πραγματικά δεν ξέρεις ότι θα δεχθεί «πυρά» από κάποιους κριτικούς.
Πίστεψέ το! Με αφορά τι κερδίζω πάνω στη σκηνή με αυτό το έργο, με αυτούς τους σπουδαίους συνεργάτες πλάι μου. Και με αφορά το «δώρο» του κοινού που γεμίζει την αίθουσα και στηρίζει την επιλογή μου και την κατάθεση ψυχής που κάνω κάθε βράδυ για πάνω από τρεις ώρες. Γιατί να αφήσω κάποιους να μου «λερώσουν» τη χαρά και την ευτυχία; Γιατί, ναι, Βασίλη μου, είμαι πραγματικά ευτυχισμένος με αυτό που συμβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Εγραψαν «γιατί παίζει τον νεαρό Μίσκιν ο Φιλιππίδης» πριν ανέβει η παράσταση. Γιατί, έχουν ηλικία οι ρόλοι;

Και γιατί δεν έγραψαν ανάλογα πράγματα για συναδέλφους μου που αναμετρήθηκαν με ρόλους που ήταν πολύ μακριά από την ηλικία τους; Γιατί το κάνουν, όπως λες, με εμένα; Αυτό δεν δείχνει από μόνο του κάτι; Να απαντήσω στην όποια εμπάθεια; Μακριά από μένα αυτά. Εχω πολλή δουλειά να κάνω, πάρα πολύ σκληρή δουλειά, όπως βλέπεις, για να ασχοληθώ με τα όποια «πυρά». Ο καλός ηθοποιός αναμετριέται με τον όποιο ρόλο, όχι με την ηλικία του ρόλου. Κυρίως, δε, όταν οι ρόλοι είναι τόσο μεγάλοι, όταν οι ρόλοι είναι σύμβολα. Ασε που μέσα στο έργο ακούγεται κάποια στιγμή η φράση «τα παιδιά με θεωρούσαν μεγάλο πάντα είμαι». Και δεν είναι... εφεύρημα της παράστασης, υπάρχει στο κείμενο. Το λέει ο ίδιος ο Μίσκιν. Απλώς είναι αδιάβαστοι. Ο Μίσκιν δεν έχει ηλικία, είναι αθάνατος. Ας έρθουν πιο διαβασμένοι την επόμενη φορά, γιατί εκτίθενται οι ίδιοι!

Είναι το πιο μεγάλο σου στοίχημα ο «Ηλίθιος»;

Οχι, δεν είναι, γιατί κάθε ρόλος για μένα είναι ένα στοίχημα, είτε κάνω ένα επιθεωρησιακό νούμερο, είτε κάνω ένα μπουλβάρ, είτε έναν δραματικό ρόλο. Και το «Ψέμα» στοίχημα είναι και ο «Εμποράκος» τέτοιο ήταν, όπως και το «Περιμένοντας τον Γκοντό» και ο «Βασιλιάς Ληρ», όπου έκανα τον τρελό, όπως είναι και οι «Αχαρνής» που θα κάνουμε φέτος το καλοκαίρι. Ολα είναι «στοιχήματα» με τον εαυτό μου, όχι με το κοινό. Αυτό με αποδέχεται περισσότερο απ’ ό,τι εγώ τον εαυτό μου. Το κοινό μού... χαρίζεται πιο πολύ απ’ ό,τι χαρίζομαι εγώ στον εαυτό μου, το κοινό με αγαπάει πιο πολύ απ’ ό,τι με... αγαπάω εγώ! Στο κοινό απευθύνομαι και δεν με ενδιαφέρει τίποτα πέρα από αυτό. Θα με θυμάται ο κόσμος στον ρόλο του Μίσκιν; Αυτό με νοιάζει. Θα θυμάται κανείς τι κακεντρεχές έγραψε κάποιος για μένα;

Πηγή: real