Λάκης Λαζόπουλος: «Μη µου κερνάτε τα δηλητήρια του καθενός, ας τα πιει ο καθένας µόνος του!»

Θα ανεβάσεις τα «Χτυποκάρδια στο θρανίο» τον χειµώνα στο «Ηβη» µε τις Θεατρικές Σκηνές.

Θα ανεβάσω το θεατρικό έργο του Αλέκου Σακελλάριου που αντέχει σαν έρωτας στα χρόνια. Αυτό που ετοιµάζουµε είναι ένας φόρος τιµής στον Σακελλάριο. ∆εν έρχοµαι να κάνω την ταινία, ούτε να παίξουµε τη ζωή της Βουγιουκλάκη. ∆εν έχει καµία λογική. ∆εν πρόκειται να αλλάξουµε τα µαλλιά της Κατερίνας Γερονικολού για να υποδυθεί τον ρόλο. ∆εν κάνουµε αναπαράσταση εκείνης της ταινίας. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Θα δούµε τη Λίζα, όχι την Αλίκη.

Γράφτηκε ότι φέρνεις το έργο στο σήµερα.

Το έργο είναι εκεί που είναι. Η ιστορία είναι εκεί που είναι και οι χαρακτήρες είναι στα χρόνια εκείνα. Ο τρόπος που έρχεται στο σήµερα είναι το εύρηµα της σκηνοθεσίας που µε έναν τρόπο θα «ακουµπήσει» το σήµερα. Μπορεί, ας πούµε, να ανοίγει ένα παράθυρο ενός παλιού σπιτιού και εγώ που είµαι απ’ έξω να είναι το µέλλον. Είναι σαν να έχει έρθει το µέλλον και να προσπαθήσει να προστατεύσει αυτό που έχει συµβεί στο παρελθόν, σε µια εποχή που έχει χάσει τα συναισθήµατα και τα παιδιά στα Instagram και στα Facebook ζητoύν να νιώσουν κάτι για έναν άνθρωπο. Ολο αυτό το έργο δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανάγκη των ανθρώπων που έχουν 100 ανθρώπους και έχουν λύσει όλα τα σεξουαλικά τους προβλήµατα να νιώσουν κάτι ουσιαστικό, που να έχει ένα βαθύ συναίσθηµα.

Μεγάλο ατού είναι και η µουσική του Χατζιδάκι που καταφέρατε να κλείσετε.

∆εν θα το ανέβαζα χωρίς τη µουσική του Χατζιδάκι. Με τίποτα. Για µένα η µουσική του είναι ο τρόπος να φτιαχτεί ένα έργο και να καταλάβουν πόση δύναµη έχουν τα ελληνικά έργα και η ελληνική µουσική να στήσουν ένα τέτοιο θέαµα που θα το ζηλεύουν όταν θα το δουν.

Βλέπω ότι πιστεύεις πολύ αυτή τη δουλειά.

Μα ξέρω τι θα συµβεί. Το νιώθω.

Θα... σπάσουν οι πόρτες;

∆εν ξέρω αν θα σπάσουν οι πόρτες. Ξέρω ότι θα σπάσουν καρδιές. Για µένα αυτό είναι το θέµα.

Θα παίξεις κάπου τον χειµώνα;

Θα κάνω περιοδεία στην Ευρώπη µε τη Σοφία Φιλιππίδου και το «The story about Greece». Θα περνά από τη σκηνή η ιστορία της Ελλάδας µέσα από βίντεο, από κείµενα, από σάτιρα, από σχόλια µε focus στα χρόνια της κρίσης. Μόλις ανέβουν τα «Χτυποκάρδια», θα ξεκινήσουµε την περιοδεία µας µε τη Σοφία, που είναι φοβερή θεατρίνα και φοβερός άνθρωπος, βαθύς. Η Σοφία παρακολουθεί τα πάντα και καµιά φορά έρχεται να µου πει κάτι που δεν το έχω διαβάσει. Αυτή νοµίζει ότι το ξέρω, µα δεν το ξέρω. Μας συνέβαινε πολύ στην αρχή. ∆εν µπορούσε να φανταστεί, όπως κι εσύ, ότι εγώ δεν παρακολουθώ και δεν ασχολούµαι. Μπορεί η Σοφία να µου το πει, αλλά η Κατερίνα η γραµµατέας µου δεν θα µου το πει. Μη µου κερνάτε τα δηλητήρια του καθενός, ας τα πιει ο καθένας µόνος του! ∆εν πίνω ό,τι µου προσφέρεται.

Τα «Ποντίκια», που γράφεις για το θέατρο, τι είναι;

Είναι ένα έργο που θα το κάνω µόνο όταν βρεθεί ο κατάλληλος παραγωγός που θα το πιστέψει, γιατί είναι τεράστιο project.

Πρόδωσέ µου κάτι για τον βασικό ήρωα.

Είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να βρει τον τρόπο που δεν θα πληγώνεται. Ολη η σκηνή ξεκινάει από ποντίκια που είναι πάνω σε ένα σανίδι πρώτη φορά το λέω αυτό. Ανθρωποπόντικες που, ενώ ξέρουν ότι τρώγοντας το σανίδι κάποια στιγµή θα πέσουν οι ίδιοι µέσα, δεν µπορούν να το εξηγήσουν και πηγαίνουν σε έναν ψυχαναλυτή. Είναι η ψυχανάλυση των ποντικιών, γιατί, ενώ ξέρουν ότι αν φάνε το σανίδι θα πέσουν κι αυτά, συνεχίζουν να ροκανίζουν. Ετσι ξεκινάει, αυτή είναι η πρώτη σκηνή. Κι αυτός εµφανίζεται εκείνη τη στιγµή, περπατάει σε ένα πάτωµα και νιώθει ότι, µε αυτά που λέει, θα το δει να πέφτει από λεπτό σε λεπτό. Τα ποντίκια τότε συσπειρώνονται εναντίον του και έρχονται ανατροπές κι εκπλήξεις! Είναι ένα ελληνικό µιούζικαλ, µε ρόλους που είναι συγκλονιστικοί.

Πώς γίνεται να µην πληγώνεται κανείς;

Θα το δεις στο έργο αυτό. Οταν γίνει, γιατί θα γίνει, θα το δεις.

Πηγή: Realnews