Χριστίνα Λαμπίρη: Ο θάνατος της μητέρας της και οι κρίσεις πανικού
Η Χριστίνα Λαμπίρη «έχασε» τη μητέρα της, στην οποία είχε αδυναμία.
Μια απώλεια που δεν πρόλαβε να θρηνήσει όπως θα ήθελε, εξαιτίας του φόρτου εργασίας.
Αυτή η χρονιά σηματοδοτήθηκε και από την απώλεια της μητέρας σου. Μια πολύ σκληρή πραγματικότητα.
«Νομίζω ότι μέσα μου ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι έχει «φύγει» η μαμά μου. Υπάρχουν στιγμές, έπειτα από την ολοκλήρωση της δουλειάς, που πιάνω τον εαυτό μου ακόμη να την καλώ στο τηλέφωνο για να της μιλήσω. Έφυγε ξαφνικά. Δεν έχω θρηνήσει ακόμη την απώλεια της. Η μαμά μου ήταν ένας άνθρωπος που πάντοτε ήταν δίπλα μας με το πέπλο της αγάπης της. Είχε μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους μας»
Για πολλά χρόνια πέρναγες κρίσεις πανικού.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που αντιμετώπισα αυτό το δαιδαλώδες συναίσθημα. Μόλις είχα γεννήσει. Τότε μάλιστα δεν αντιλήφθηκα ότι πρόκειται για κρίση πανικού. Το συνειδητοποίησα αργότερα. Εξαιτίας της έντονης τότε ανάγκης της επιβίωσης του μωρού δεν είχα την πολυτέλεια να σκεφτώ τον εαυτό μου. Θυμάμαι πως ήταν καλοκαίρι. Η Μαρίσσα ήταν λίγων μηνών. Καθόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού και ξαφνικά αισθάνθηκα τρομερή δύσπνοια. Ένιωθα ότι δεν έχω αέρα. Είχα ασπρίσει, είχα ιδρώσει και είχα πείσει τον εαυτό μου ότι φεύγω. Έτρεχα στην αδελφή μου που έμενε δίπλα. Της είπα: «Χάνομαι...Φρόντισε τη Μαρίσσα!».Όταν συνήλθα, άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει. Οι κρίσεις πανικού επανήλθαν στη ζωή μου τα τελευταία τρία χρόνια. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα. Ήταν αλλεπάλληλες. Δεν μπορούσα να βρεθώ σε υπόγειο γκαράζ, δεν έμπαινα σε ασανσέρ. Ήταν τόσο έντονες που δεν μπορούσα να φορέσω ούτε ένα κόσμημα, ούτε καν τη βέρα μου. Μόλις έβαζα έστω κι ένα κόσμημα πάνω μου αισθανόμουν ασφυξία, ένιωθα να μου κόβεται η ανάσα. Δεν θα ξεχάσω ένα ταξίδι που κάναμε με τον Θανάση στο Καρπενήσι. Ξύπνησα κάθιδρη το βράδυ με κρίση πανικού ,άνοιξα τα παραθυρόφυλλα να πάρω αέρα για να μην τον ξυπνήσω και βλέποντας γύρω μου τα βουνά σχεδόν λιποθύμησα από τον πανικό μου ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω»
Διαχειρίστηκες μόνη σου το πρόβλημα και κατάφερες να το ξεπεράσεις;
«Αντιλήφθηκα πως τα πάντα είναι στο μυαλό μου. Κατάφερα να το διαχειριστώ σε ένα ποσοστό 99%. Δεν χρειάστηκε να ζητήσω τη βοήθεια ειδικού. Με το που έρχεται το... κύμα πανικού αμέσως φέρνω στη σκέψη μου ωραίες εικόνες. Λέω: «Είναι στο μυαλό.σου. Έχεις αέρα». Αφήνω τη λογική να υπερισχύσει» εξήγησε στο Πρώτο Θέμα.