Δεν φαντάζεστε πως αποκαλεί ο Σπυρόπουλος την Δήμητρα Παπαδοπούλου
Ο Κώστας Σπυρόπουλος και η Δήμητρα Παπαδοπούλου είναι καλοί φίλοι και συνάδελφοι.
Οι δυο τους έχουν άνεση και χημεία, κάτι που φαίνεται και από το πως ο ηθοποιός αποκαλεί την Δήμητρα Παπαδοπούλου.
Το καλοκαίρι για σένα έχει δουλειά.
« Ξεκινάμε περιοδεία με τη Δημητρούλα (Παπαδοπούλου), τον Μήτσο μου, έτσι όπως την αποκαλώ, αυτό που κάποτε σκεφτόμασταν και μέχρι τώρα δεν είχε γίνει. Η τύχη, η μοίρα το έφερε και είμαι πολύ χαρούμενος που θα βρεθούμε επί σκηνής σε μια μεγάλη δουλειά, μια μεγάλη περιοδεία. Η «Μαντάμ Ιουσού» είναι μια μεγάλη στιγμή του Δημήτρη Ψαθά, που ξεκινάει το 1938 και φτάνει στο μέρες μας. Το σπουδαίο με τη Δήμητρα είναι ότι είχε το Θάρρο3, την παρρησία και τη μαγκιά να επαναπροσδιορίσει το θεατρικό. Οι μεγάλοι συγγραφείς, και ειδικότερα αυτοί που δεν είναι στη ζωή, είναι σίγουρο ότι θέλουν... πείραγμα, με την έννοια του ότι αν ζούσαν, θα το έκαναν οι ίδιοι. Άρα, κάποιοι που είναι σημαντικοί με την πένα τους να επεμβαίνουν και να ζητούν αυτό που ζητάει ο συγγραφέας αλλά δεν φαίνεται. Η μια εποχή βρίσκει την άλλη, το παρελθόν μπορεί να βρεθεί με το παρόν πολλές φορές και με το μέλλον»
Είχες την ηγεσία των παραγωγών που έκανες στο θέατρο. Τώρα είναι η πρώτη φορά, μετά από χρόνια, που δεν συμβαίνει αυτό.
«Την έχω ακόμα την ηγεσία και συνεχίζω... Πρώτη φορά μετά από χρόνια με σκηνοθετούν και δεν σκηνοθετώ. Το να έχεις ένα σημαντικό σκηνοθέτη, όπως ο Γιάννης Κακλέας, είναι πολύ σοβαρό, γιατί σε αυτή τη φάση μπορώ να παίζω μόνο, δεν κάνω κάτι άλλο κι αυτό είναι κάτι που μου είχε λείψει»
Τόσα χρόνια είχες τον πρώτο λόγο... τώρα;
«Ο πρώτος λόγος είναι πάντα... πρώτος λόγος, απλώς υπάρχουν πολλοί πρώτοι λόγοι. Όταν είσαι σε αυτή τη δουλειά και σου αρέσει, αφήνεις τον πρώτο λόγο στους άλλους, ο δικός σου έρχεται μετά. Πάντα είχα τον τελευταίο λόγο. Μου αρέσει να είμαι αουτσάιντερ, δεν είμαι φαβορί»
Παρόλο που είσαι πρωταγωνιστής;
«Καμιά σημασία δεν έχει αυτό. Συλλέγω, κοιτάζω, μαθαίνω και αποφασίζω. Ένας καλός σκηνοθέτης πρέπει να είναι και καλός coach. Όταν ο θεατής έρχεται να πληρώσει για να δει θέατρο, πρέπει να μπει σ' ένα παραμύθι που να είναι καλά στημένο» εξήγησε στο Λοιπόν.