Κώστας Σπυρόπουλος: «Ο καλλιτεχνικός χώρος γειώνει τη βρωμιά, την καθαρίζει, απολυμαίνει»

Μίλησε γι’αυτή τη συνεργασία αλλά και για τον ρόλο της τέχνης στις δύσκολες ώρες που βιώνει η κοινωνία.

Πώς αποφάσισες να πεις «ναι» σε μια τόσο μεγάλη παραγωγή μετά από πολλά χρόνια;

Είπα «ναι» και ο αρχικός λόγος είναι η Δήμητρα (Παπαδοπούλου), μετά είναι όλα τα άλλα. Μου το ζήτησε και δεν θα μπορούσα να το αρνηθώ, ακόμα και να μην ήθελα. Είναι φίλη, πολύ αγαπημένος άνθρωπος.

Σου έχουν γίνει προτάσεις από μεγάλα όνομα τα του χώρου για συνεργασία;

Πέρα από αυτό, ήταν ότι έκανα δικές μου δουλειές. Όταν κάνεις δικές σου δουλειές, έχεις ένα προνόμιο, να το αποφασίζει αυτό, αλλά αποκλείει κάποιες άλλες συνεργασίες. Όταν αυτό γίνεται επί χρόνια, κάποια στιγμή σου λείπει κιόλας.

Υπάρχει ο εγωισμός του πρωταγωνιστή μέσα σ’ αυτό;

Αυτό είναι για τους ηλίθιους και τους χαζούς. Δεν κάνουμε αυτή τη δουλειά για τη ματαιοδοξία μας μόνο, την κάνουμε γιατί είναι ανάγκη ζωής. Είμαι καλλιτέχνης, δεν είμαι ούτε ηθοποιός ούτε σκηνοθέτης ούτε γραφιάς. Βλέπω τη ζωή μου από άλλη γωνία, γι’ αυτό είναι φτιαγμένη και στημένη καλλιτεχνικά. Δεν έχει το σύνηθες η ζωή μου.

Το «στημένη» εμπεριέχει πολιτική;

Κανονικά πολιτική έπρεπε να έχουν όλα, γιατί είμαστε πολιτικά όντα, αλλά, ευτυχώς, δεν έχει τη βρομιά της πολιτικής. Η πολιτική είναι κάτι σημαντικό για τη ζωή και την κοινωνία, εξελίσσει τον άνθρωπο, αλλά πια η βρωμιά που υπάρχει στην πολιτική τον υποβαθμίζει και τον υποτιμά.

Στον καλλιτεχνικό χώρο δεν υπάρχει βρωμιά;

Η βρωμιά είναι παντού. Ο καλλιτεχνικός χώρος έχει κάτι μοναδικό: γειώνει τη βρομιά, την καθαρίζει, απολυμαίνει.

Με ποιον τρόπο γίνεται αυτό;

Απολυμαίνει την ψυχή σου.

Κάνεις τέχνη για την ψυχή σου;

Αρχικά, κάνω τέχνη για την ψυχή, δεν θα είμαι καλά αν δεν το κάνω. Έχω τελειώσει Πολυτεχνείο, έχω κάνει πολλά πράγματα στη ζωή μου, αλλά το κατάλαβα από την ηλικία των 10 ετών, επειδή έτυχε να είμαι στο θέατρο και συνεχίζω στο θέατρο, γιατί είναι αυτό.

Πηγή: Λοιπόν