Λούκας Γιώρκας: «Ο εθισμός στο αλκοόλ προήλθε από έλλειψη αγάπης στον εαυτό μου»

Στον ψυχολόγο τι έμαθες για την κατάχρηση αλκοόλ; Από πού προέρχεται αυτή η ανάγκη;

Προέρχεται από την έλλειψη αγάπης για τον εαυτό μας. Εγώ δεν ήξερα ποιος ήμουν, δεν με αγαπούσα, με μισούσα. Εγώ αγάπησα τον εαυτό μου στη διαδικασία αυτή της ανάρρωσης. Και όχι με την εγωιστική έννοια. Αγάπησα τον εαυτό μου, τον αγκάλιασα, του έδειξα κατανόηση. Η χαρά είναι τώρα επιλογή μου. Είμαι πρόθυμος να μη σκέφτομαι το παρελθόν. Δεν μένω πια εκεί.

Κατάλαβες ποιο κενό σου δεν γέμιζες και κατέφευγες σε υποκατάστατα;

Το κενό ήμουν εγώ. Είχα πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου. Δεν με αγαπούσα. Έπρεπε να αγαπήσω τον εαυτό μου για να μπορέσω να αγαπήσω και κάποιον άλλο. Δεν μπορείς να αγαπάς κάποιον άλλον αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Όλα έχουν σχέση με την αγάπη. Δεν είχα διάκριση στο πότε έπρεπε να τα δώσω όλα και ποτέ λιγότερα. Ένιωθα. ότι έπρεπε να τα δώσω όλα σε οτιδήποτε έκανα, και κυρίως στις δουλειές. Τώρα δίνω μόνο όσα πρέπει.

Για ποια πράγματα έχεις μετανιώσει; Τι θα άλλαζες αν μπορούσες;

Όλα αυτά που πέρασα και έκανα ήταν αυτά που έπρεπε να γίνουν για να φτάσω στο σημείο που είμαι σήμερα-αλλά από την άλλη σαφώς δεν είμαι περήφανος γι’ αυτά που έκανα .Αλλά εξελίχτηκα. Δεν είμαι υπέρ της φράσης, «εγώ δεν μετανιώνω για τίποτα». Σαφώς και μετανιώνω για πολλά. Αλλά και οι πράξεις για τις οποίες μετανιώνω είναι αυτές που με βοήθησαν να ψαχτώ περισσότερο με τον εαυτό μου. Η χαρά είναι τώρα επιλογή μου.

Έχασες φίλους μου;

Όχι, γιατί όταν έπινα ήθελα όλοι να είναι καλά. Θεωρώ ότι είμαι ένας πρόσχαρος, θετικός άνθρωπος και ήθελα όλοι όσοι είναι δίπλα μου να είναι καλά. Και αυτό ήταν από δική μου ανασφάλεια. Δεν είμαι ήρεμο παιδί, είμαι ανήσυχο παιδί και με το ποτό όλα αυτά γίνονταν στην υπερβολή τους.

Και ποιο ήταν το λάθος σε αυτήν τη συμπεριφορά;

Ήμουν άδειος μέσα μου και γέμιζα από τους άλλους. Από παιδί ήθελα να τους κάνω όλους χαρούμενους και όταν έμενα με τον εαυτό μου ήμουν ανικανοποίητος και άδειος. Και έλεγα «τι συμβαίνει και δεν είμαι καλά;». Ήμουν ένα πολύ μοναχικό παιδί, που απέξω φαινόταν πολύ εξωστρεφές.

Και τι χρειάστηκε να αλλάξεις στη διαδικασία θεραπείας;

Τα πάντα. Η αγωγή και τα φάρμακα βοηθούν στο να φύγουν τα συμπτώματα, αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά για να ξεριζώσεις το πραγματικό πρόβλημα που σε οδηγεί στο αλκοόλ. Χρειάζονται και η ψυχοθεραπεία, και ο Θεός. Αλλά το πρόβλημα δεν τελειώνει αν δεν κοιτάξεις βαθιά μέσα σου. Χρειάστηκε να πατήσω το εγώ μου. Να τσαλακώσω την εικόνα μου. Πολλές φορές δεν είμαστε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Εγώ θεωρούσα ότι ήμουν ο Superman και τελικά δεν είμαι. Και είναι ευχάριστο που δεν είμαι. Ήμουν τελειομανής απόλυτος, ψυχαναγκαστικός, οπότε όλο αυτό το πράγμα με φόρτωνε, έβαζα ψηλά τον πήχη και όλο αυτό γύριζε σε αυτοκαταστροφή. Δεν με συγχωρούσα, τώρα με συγχωρώ. Τουλάχιστον το μαθαίνω.

Πηγή: Down Town