Γιώργος Χρυσοστόμου: «Νομίζω ότι βιάζομαι να πάω στα 50 μου»

Γιώργο, ζεις περισσότερο στο χθες, στο σήμερα ή στο αύριο;

Δυστυχώς ζω στο χθες, αλλά το παλεύω να ζω στο «τώρα». Το κορμί και η ψυχή μου παλεύουν ακόμα με τα φαντάσματα.

Ποια άλλη τέχνη σε ταξιδεύει;

Με τη μουσική ταξιδεύω πιο πολύ, όχι σε μέρη αλλά σε συναισθήματα οικειότητας, ερωτικά, ξεγνοιασιάς, σκοταδιού, μελαγχολίας... Δυστυχώς, δυσκολεύομαι να χαθώ σε ένα βιβλίο ή σε έναν πίνακα. Μια φορά μόνο πήγα στο Μουσείο της Ακρόπολης και κόλλησα με ένα άγαλμα, για πολλή ώρα.

Λίγο πριν από τα 40 σου, ποια είναι η σχέση σου με τον χρόνο;

Εγώ από μικρός ήθελα να ήμουν μεγάλος, να έχω άσπρα μαλλιά. Το περιμένω, γιατί ακόμα δεν έχω άσπρη τρίχα, κι ας είμαι κοντά στα 40. Νομίζω ότι βιάζομαι να πάω στα 50 μου. Πάντα βιάζομαι να λυθούν τα θέματα άμεσα. Μέχρι να φτάσω κάπου, η διαδρομή μού φαίνεται μεγάλη και όταν φτάνω νιώθω πως δεν ήταν τίποτα. Μια συστολή και μια διαστολή, αυτή είναι η σχέση μου με τον χρόνο. Τώρα προσπαθώ να είμαι παρών. Να κάνω την αρετή της υπομονής, τρόπο ζωής. Γενικότερα, πάντως, δεν θέλω να γυρίσω πουθενά πίσω. Πουθενά. Ο,τι έφυγε, να πάει στην ευχή του Θεού, δεν θέλω να ξανάρθει τίποτα. Ούτε θα άλλαζα τίποτα. Η προβολή γίνεται προς το μέλλον. Ζω, δηλαδή, με δύο αντίθετες δυνάμεις. Τα συναισθήματά μου είναι κολλημένα στα φαντάσματα, το μυαλό μου τρέχει μπροστά. Ψάχνω το ενδιάμεσο.

Αν μιλούσες σε έναν νεότερο που θέλει να γίνει ηθοποιός, τι θα του έλεγες;

«Μην ακούς συμβουλές από κανέναν». Εμένα κάποιος ηθοποιός (Θεός Σχωρέστον) μου είχε πει να μην ασχοληθώ με το θέατρο.

Σε έχει βοηθήσει ποτέ κανείς;

Νομίζω όλοι μαζί... Και πιο πολύ οι άνθρωποι που μου έκαναν κακό. Τότε, βέβαια, ήθελα να τους το ανταποδώσω! Τώρα, όμως, πιστεύω ότι οι βασανιστές μου ήταν οι πιο καλοί μου βοηθοί.

Πηγή: Realnews