Αντώνης Λουδάρος: «Δεν νομίζω να την ψώνισα ποτέ. Μάλλον το αντίθετο»

Ένιωσες ποτέ ότι την έχεις ψωνίσει;

Δεν νομίζω. Μάλλον το αντίθετο. Παλεύω για να κάνω τα πράγματα καλά και σωστά, για να μην ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Κάποια στιγμή είπα «αξίζει αυτό που κάνω. Αυτό τέλος πάντων που κάνω, το κάνω καλά». Και αυτό δεν είναι υπερφίαλο. Ήταν κάτι που έπρεπε τόσα χρόνια να αναγνωρίσω στον εαυτό μου, γιατί ήμουν φοβισμένος περισσότερο απ’ ό,τι έπρεπε. Για δική μου προστασία είπα «αξίζω». Εγώ ζούσα το ακριβώς αντίθετο. Έκανα επιτυχία και επειδή είχα μάθει από την οικογένεια μου το γνωστό «μη χαίρεσαι για να μη φας κατραπακιά, μη γελάς γιατί θα σου -βγει ξινό», ήμουν σε πανικό. Πάντα όταν ερχόταν η επιτυχία, έλεγα «τι θα κάνω μετά; Ποια θα είναι η επόμενη δουλειά;». Δεν το χαιρόμουν. Το πιστεύεις ότι ήταν φέτος η στιγμή που με έπαιρναν τηλέφωνο και έλεγα όχι; Και αυτό το θεωρώ μεγάλο επίτευγμα. Σαν να έχω συμφιλιωθεί περισσότερο με τον εαυτό μου. Του αναγνωρίζω κάποια πράγματα. Ε, φέτος που είπα τόσα όχι, μου έκατσε κάτι που ήταν όνειρο ζωής.

Ποιο είναι αυτό;

Αυτό που θα κάνω τον χειμώνα με τον Σταμάτη Φασουλή. Θα κάνω τον Συμβολαιογράφο, του Ραγκαβή και θα το σκηνοθετήσει ο Ζούλιας. Και λες «δόξα τω Θεώ, τι ήθελες τόσα χρόνια; Να δουλέψεις στη σκηνή με τον Σταμάτη». Όλα γίνονται με κάποιον περίεργο τρόπο καλύτερα όταν αλλάζεις.

Θέλει ξεβόλεμα αυτό.

Ναι, αλλά εγώ όποτε αποφάσισα να ξεβολευτώ, είτε από ανθρώπους, είτε από σχέσεις, είτε από δουλειές, τότε εξελίχτηκα. Και επίσης έμαθα.

Πηγή: Down Town