Μαρία Κορινθίου: «Έχω δεχτεί τεράστιο bullying στις φωτογραφίσεις που κάνω»

Είσαι η χαρά των πρωινών εκπομπών. Πάντα ψάχνουν όλοι τις φωτογραφίες σου να βρουν την κυτταρίτιδα.

Πάντα όταν κάνω φωτογράφιση γίνεται κάποιο θέμα. Αυτό το γνωρίζω. Χρόνια τώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα με εμποδίσει να κάνω φωτογράφιση ή να σκεφτώ να κάνω κάτι, επειδή μπορεί κάποιοι να πουν το οτιδήποτε. Στη ζωή μου δεν χρωστάω σε κανέναν. Ό,τι έχω κάνει το έκανα με τη δική μου δύναμη, τη δική μου θέληση και δεν διαπραγματεύομαι με κανέναν τους κόπους μου. Ό,τι είμαστε, ό,τι έχουμε να προσφέρουμε ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες, αργά ή γρήγορα φαίνεται. Ότι τι; Ότι κοροϊδεύω; Ότι βγάζω μια εικόνα άλλη από αυτή που είμαι; Τόσα χρόνια δεν με ξέρουν; Τώρα θα με μάθουν; Δεν είναι αστείο; Καταρχάς, είμαι μια ηθοποιός που κάθε βράδυ εμφανίζομαι στη σκηνή. Οποιοσδήποτε μπορεί να έρθει να με δει από κοντά και ζωντανά, και χωρίς ρετούς. Τι να πω πια; Ευχαριστώ πολύ που θεωρούν ότι είμαι τόσο εξωπραγματική.

Καλά, δεν τσαντίζεσαι;

Το καλό είναι ότι δεν τα παίρνω στα σοβαρά. Δεν με απασχολούν όλα αυτά τα σχόλια, είναι πολύ μικρά για εμένα. Με όλα αυτά που έχω ακούσει, με όλο αυτό το bullying που έχω δεχτεί, κανονικά θα έπρεπε να είμαι μια άρρωστη ψυχολογικά γυναίκα. Όμως δεν γνωρίζουν ότι είμαι ένας άνθρωπος που στηρίζομαι πολύ καλά στα πόδια μου και αν προσπαθήσεις να μου βάλεις τρικλοποδιά, να ξέρεις ότι με κάνεις πιο δυνατή.

Βαριά λέξη το bullying

Μα έχω δεχτεί τεράστιο bullying στις φωτογραφίσεις που κάνω.

Έχεις παραπονεθεί ποτέ σε κάποιον δημοσιογράφο;

Σε γενικές γραμμές, δεν έχω κανένα θέμα ούτε με τον κόσμο αλλά ούτε και με τους δημοσιογράφους. Οι περισσότεροι είναι φίλοι μου, με ξέρουν και τους ξέρω, μαζί έχουμε μεγαλώσει όλοι μας. Ξέρω και καταλαβαίνω τις προθέσεις του καθενός. Φιλτράρω, σκανάρω, παρατηρώ, βάζω τοίχους, βλέπω και κρίνω κι αν χρειαστεί, αποβάλλω ή απομακρύνω και κάποιους ανθρώπους και είμαι μια χαρά. Σε αυτήν τη ζωή τίποτα δεν χαρίζεται και ό,τι δώσεις, κάποια στιγμή θα το πάρεις.

Μου είπες πριν ότι θα μπορούσες να είχες γίνει μια άρρωστη ψυχολογικά γυναίκα. Σκέφτηκες πώς να τα κατάφερες να μη γίνεις;

Νομίζω ότι επειδή ήμουν πολύ ισορροπημένο άτομο από μικρό παιδί. Δεν περίμενα από κανέναν επιβεβαίωση ή να μου πει τι είμαι. Ήξερα ανά πάσα στιγμή ποια ήμουν, τι κάνω και ποια είναι η θέση μου. Ξέρω τα θετικά, τα αρνητικά, τα πλεονεκτήματα και τα ελαττώματα που έχω, ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου και ξέρω τι με ευχαριστεί, τι με κάνει ευτυχισμένη και τι όχι.

Δύσκολο είναι αυτό. Χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό σου αυτή η διαδικασία.

Δεν διαπραγματεύομαι την αλήθεια μου, δεν διαπραγματεύομαι τη Μαρία. Το τι είμαι, το τι κουβαλάω ως χαρακτήρας, αλλά αν θες και ως εικόνα. Και αυτό το κάνω από την πρώτη μέρα που είμαι στον χώρο.

Τι εννοείς λέγοντας «εικόνα»;

Αυτό που πολύ καλά καταλαβαίνεις. Δεν θα κάτσω να απολογηθώ σε κανέναν για το αν έχω ωραία μάτια ή αν πάχυνα. Δεν θα απολογηθώ σε κανέναν αν πήρα δυο κιλά ή αν έχασα δυο κιλά. Δεν θα απολογηθώ σε κανέναν αν έχω ξανθά μαλλιά, αν έχω μαύρα μαλλιά, αν έχω δυο τρίχες στο κεφάλι. Πολύ μικρά, πολύ λίγα. Κλείνω την πόρτα του σπιτιού μου και δεν κουβαλάω κανέναν και τίποτα. Μόνο την οικογένεια μου και ίσως αυτό να είναι που τελικά ενοχλεί και κάποιους - ότι ποτέ δεν ασχολήθηκα με όλα αυτά.

Πηγή: Down Town