Άβα Γαλανοπούλου: «Εψαχνα φως στο τούνελ, για να βρω το κουράγιο να µαζέψω τις δυνάµεις µου»

Στην ερώτηση αν της έλειψε η δουλειά της όλο αυτό το διάστημα η ηθοποιός παραδέχεται: «Ναι, μου έλειψε πάρα πολύ, αλλά καταλαβαίνεις σε πόσο άθλια κατάσταση βρισκόµουν που δεν είχα µυαλό για τίποτε άλλο. Είχα βυθιστεί στο σκοτάδι και περίµενα τις εξελίξεις της περιπέτειάς µου. Εψαχνα φως στο τούνελ, για να βρω το κουράγιο να µαζέψω τις δυνάµεις µου. Ολη αυτή η ταλαιπωρία, ψυχική αλλά και σωµατική, από δικαστική αίθουσα σε δικαστική αίθουσα, από αναµονή σε νέα αναµονή, µε διέλυε, γι’ αυτό και έγινα... σκιά του εαυτού µου. Εβλεπα τον εαυτό µου στον καθρέφτη και τρόµαζα -όπως τρόµαζαν και οι άλλοι. Η αγάπη µε έσωσε! Ο έρωτας µε οδήγησε στο να σηκώσω αυτόν τον σταυρό και η αγάπη των δικών µου ανθρώπων µου κράτησε το χέρι για να µη σωριαστώ».

Υπήρξαν φίλοι της που χάθηκαν στη διαδροµή αυτή που ακολούθησε; «Στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι, όπως ξέρεις κι εσύ καλά. Στα καλά όλοι δίπλα σου είναι. Στα δύσκολα τους βλέπεις να φεύγουν ένας-ένας. Ναι, εξαφανίστηκαν φίλοι µου που πίστευα πως θα είναι στο πλάι µου. Αλλά µε έναν µαγικό τρόπο ήρθαν νέοι φίλοι, άνθρωποι που απλώς τους γνώριζα, να µου προτάξουν τον ώµο τους να κρατηθώ και τους ευχαριστώ θερµά γι’ αυτό! Στη ζωή παθαίνουµε και µαθαίνουµε. Εγώ έπαθα περισσότερα από όσα άντεχα, αλλά αποδείχτηκε πως υπάρχει µέσα µας µια τροµερή δύναµη ικανή να µας σηκώσει όρθιους. Θέλω να προχωρήσω µπροστά πια, θέλω να ορθοποδήσω, να γυρίσω στη δουλειά µου και στη ζωή µου. Και για εµένα και για όσους µε αγαπούν και µε στήριξαν τόσο θερµά».