Γιώργος Καραμίχος: Η καθημερινότητά του στο Λος Άντζελες

Πώς αποφάσισες να φύγεις για την Αμερική;

Ήμουν έτοιμος να πάω στο Βερολίνο, είχα κλείσει σπίτι και δουλειά. Για οικογενειακούς λόγους, δεν μπόρεσα να πάω. Στην Ελλάδα ήξερα ότι είχα να διαλέξω ανάμεσα σε έναν δρόμο πολύ ποιοτικό ή να ασχοληθώ με κάτι εμπορικό. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να τα συνδυάσω. Οι μικρές αγορές έχουν αυτά τα χούγια. Πρέπει να βάλουν ταμπελίτσες για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αυτό με καταπίεζε πολύ. Επίσης, στο θέατρο, παρότι έχω κάνει 600 παραστάσεις για ένα μόνο έργο, ήξερα ότι αυτό δεν είμαι εγώ. Δεν μπορούσα να κάνω τόσες παραστάσεις. Δεν μπορώ αυτό το βάναυσο χάσιμο των δειλινών μου. Γιατί μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα. Από την πλευρά των σίριαλ, είναι παραγωγές χαμηλού προϋπολογισμού, άρα γίνονται τόσο πολλές εκπτώσεις που δεν υπάρχει ποιότητα.

Άρα, η Αμερική φάνταζε ως λύση;

Όταν δέχτηκα την υποτροφία Fulbright πήγα να σπουδάσω στα 39 μου. Με δέχτηκαν εκεί και μου πρότειναν αργότερα να διδάξω. Δεν αισθάνομαι ότι άφησα κάτι σημαντικό πίσω μου. Το να γίνεις γνωστός μέσα από τη δουλειά σου σημαίνει ότι κάτι κάνεις καλά. Αυτό δεν σήμαινε ότι έχω καταφέρει κάτι προσωπικό σε σχέση με τη ζωή μου. Αυτό που καταφέρνεις στη δική μας δουλειά δεν είναι κάτι που μπορείς να το έχεις μονίμως. Πρέπει να δουλεύεις καθημερινά. Όταν τα καταφέρνεις, δικαιώνεται η δυναμική των επιλογών σου.

Πώς είναι π καθημερινότητα σου στο Λος Άντζελες;

Συνήθως, τις καθημερινές ξυπνάω στις 06:30 και, αφού κάνω την άσκηση μου και πάρω το πρωινό μου, πηγαίνω τον μικρό στο σχολείο. Τρεις φορές την εβδομάδα διδάσκω στη σχολή υποκριτικής. Μετά παίρνω τον μικρό από το σχολείο και πάμε στο πάρκο ή στη θάλασσα και αργά το απόγευμα ή θα πάω γυμναστήριο ή θα δουλεύω για κάποια ακρόαση. Και το βράδυ, δείπνο επαγγελματικό ή με φίλους. Μετά βλέπουμε ταινίες στο σπίτι ή πάμε σινεμά».

Πηγή: Down Town