Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: «Κανείς δεν κάνει αυτή τη δουλειά για να πλουτίσει»
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος εξομολογείται πώς από εκεί που τον είχαμε συνηθίσει σε κωμικούς ρόλους πήρε το ρίσκο και έπαιξε δραματικό στο θέατρο.
Στο επάγγελμα σας υπάρχουν εκείνοι που διαχωρίζουν το εμπορικό από το ποιοτικό. Αφορά και το κυνήγι του Πλούτου;
Δεν νομίζω πως αφορά τον υλιστικό Πλούτο. Δεν πιστεύω σε αυτόν το διαχωρισμό. Είναι μία η Τέχνη μας.
Ίσως ακούγεται χαζό, αλλά αν πούμε πως συνάδελφοι σου μπορεί να επιλεγούν μόνο εμπορικές δουλειές για τα κέρδη;
Μα και μια «ποιοτική» δουλειά μπορεί να φέρει κέρδη. Τι κάνουν τότε, επιστρέφουν πίσω τα χρήματα; (γέλια) Ο κόσμος μπορεί να πάει και στην «εμπορική» παράσταση και στην «ποιοτική». Επίσης, μπορεί κάποιος να λέει πως είναι του «ποιοτικού» και να προέρχεται από πλούσια οικογένεια, άρα να μην έχει ανάγκη να δουλέψει, (γέλια)
Κανείς δεν κάνει αυτή τη δουλειά για να πλουτίσει. Την ψυχή μας θέλουμε να χορτάσουμε. Ακόμη και στην εφηβική ηλικία έχουμε ως όνειρο τη δόξα και τα χρήματα - στην πορεία αυτό μεταλλάσσεται ή θα πρέπει να μεταλλάσσεται. Όταν νιώσεις αυτό το συναίσθημα, της επικοινωνίας με τον κόσμο μέσω του θεάτρου, σκέφτεσαι πως κερδίζεις πολύ περισσότερα από χρήματα και δόξα .Γεμίζει η ψυχή σου. Κάθε νέα επαφή με το κοινό σε κάνει πλούσιο ακόμη και αν δεν έχεις μία στην τσέπη.
Η TV σου έδωσε το διαβατήριο στην αναγνωρισιμότητα, το κοινό σε ξεχώρισε και αυτή η σχέση εξελίχθηκε σε αγάπη. Φοβήθηκες μήπως ο κόσμος σχηματίσει λανθασμένη εντύπωση για εσένα;
Ο φόβος ενός ηθοποιού είναι να μη δημιουργηθεί μια καλλιτεχνική μανιέρα. Το χειρότερο θα ήταν να με έχει γνωρίσει ο κόσμος μέσα από τα Εγκλήματα ως Τζόνι και από εκεί και πέρα να κάνω ένα λαμόγιο τύπου Τζόνι σε κάθε ρόλο που έπαιζα Εκτός από βαρετό, θα ήταν και καταστροφικό για την καριέρα μου. Άλλωστε ο διαχρονικός στόχος μου είναι να έχω καλλιτεχνική διάρκεια, άρα θα πρέπει να μεταλλάσσω τα «θέλω» μου. Κι αυτά μεταλλάσσονται κάνοντας διαφορετικά πράγματα Για παράδειγμα, ο Σωτήρης Χατζάκης ήταν που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω τον Αριστοφάνη το 2003. Ήμουν ο Ξανθίας στους Βατράχους. Δύο χρόνια αργότερα, πάλι ο ίδιος, με επέλεξε για το ρόλο του Αγγελιοφόρου στις Βάκχες-, έναν καθαρά δραματικό ρόλο. Η πρόταση ήταν τόσο τρελή, που με συνεπήρε. Ήταν στόχος ζωής να πάω από το ένα άκρο στο άλλο.
Είναι σημαντικό για έναν ηθοποιό που έχει ταυτιστεί με κωμικούς ρόλους να του προταθεί κάποιος δραματικός;
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την πορεία ενός ηθοποιού. Υπάρχει πάντοτε ένα ρίσκο. Πέρα από το γεγονός πως κρίνεσαι όταν κάνεις κάτι διαφορετικό, κρίνεις κι ο ίδιος τον εαυτό σου. Συμπεραίνεις μόνος μέχρι πού μπορείς να φτάσεις. Είναι σημαντικό να έρθει η στιγμή που θα δοκιμαστείς και θα αποδείξεις στους άλλους και σε σένα αν αξίζεις να είσαι πρωταγωνιστής ή δευτεραγωνιστής. Χωρίς να σημαίνει πως ένας ρόλος δευτεραγωνιστή δεν είναι εξίσου καλός.
Πηγή: people