Άννα Βίσση: «Όσο μεγαλώνω λέω περισσότερες αλήθειες στον εαυτό μου»

Η Άννα Βίσση δεν έχει αρνηθεί πως στις αρχές της καριέρας της υπήρξε ματαιόδοξη. «Όταν είσαι στο ξεκίνημα, σε παρασύρει η προοπτική να δεις τον εαυτό σου ωραία ντυμένο, μακιγιαρισμένο. Όμως, όλο αυτό, η αυλή, οι κόλακες, τα μαλλιά, τα ρούχα σε οδηγούν στο ν’ αποκτήσεις μία αφελή εικόνα. Τα έχω κάνει όλα αυτά, τα χόρτασα. Τώρα, απλά αγαπώ τη μουσική. Εάν δε σταματήσει η φωνή μου, δε θα σταματήσω να τραγουδάω. Γιατί όταν σταματήσει η φωνή σου να τραγουδάει πρέπει να σταματήσεις κι εσύ», λέει στους φίλους της. Αυτό που λειτουργεί σαν βενζίνη στον κινητήρα της είναι το ενδιαφέρον του κόσμου για τη μουσική της. Αυτή η ωραία μίξη των παλιών με την πιτσιρικαρία. Αυτό την τσιγκλάει…

Μεγαλώνοντας έχει αποκτήσει πολύ καλύτερη σχέση με τον εαυτό της. Ίσως γιατί σε μια πορεία ζωής, με τον Καρβέλα, έμαθε να φιλοσοφεί περισσότερο. Η επανάληψη την κουράζει και το προσωπικό στοίχημα είναι να καταφέρνει κάθε φορά ν’ ανακαλύπτει τον εαυτό της. Έχει μια δική της θεωρία που δε διστάζει να εκφράσει: «Όποιες καλλιτεχνικές τάσεις κι αν ακολουθείς, όταν λέγεσαι “τραγουδιστής” δεν ξέρω πόσο αθώος καλλιτέχνης μπορείς να είσαι. Πόσο σπάνιος καλλιτέχνης και ουσιαστικά ταγμένος ν’ αυτοθυσιαστείς για την τέχνη σου, από τη στιγμή που την πουλάς και ζεις από αυτήν. Όσο μεγαλώνω, λοιπόν, λέω περισσότερες αλήθειες στον εαυτό μου κι αυτό μου κάνει καλό». Λέγοντας αλήθειες στον εαυτό της, ενίοτε σκληρές, έχει μάθει να επιστρατεύει το χιούμορ της. Κι αυτό λειτουργεί λυτρωτικά.
Πηγή: περιοδικό Glow