Έλλη Κοκκίνου: «Δεν έβγαζα τα μπράτσα μου έξω, δεν μου έκανε κανένα από τα ρούχα μου»
Είναι από τις γυναίκες που σίγουρα ζηλεύεις.
Από αυτές που τις βλέπεις στην παραλία και σε εκνευρίζουν για το πόσο τέλειες είναι. Κι όμως, όπως η ίδια παραδέχεται, δεν ήταν πάντα τέλεια. Και σε αυτό οφείλεται και το γεγονός ότι άργησε να έρθει η επιτυχία.
Η Ελλη Κοκκίνου μιλώντας σε πρόσφατη συνέντευξη της στο περιοδικό Down Town εξηγεί:
«Ήταν οι συγκυρίες. Επίσης έπαθα υποθυρεοειδισμό και πήρα 22 κιλά μέσα σε έναν χρόνο. Όλα τότε πήγαν πίσω. Η δισκογραφική δεν μου έδινε τραγούδια γιατί ήμουν ένα παχουλό κορίτσι και θεωρούσαν ότι δεν είχα καμία δουλειά σε αυτό τον χώρο», λέει και θυμάται: «Θυμάμαι να μου κλείνουν τις πόρτες παντού. Πήγαινα σε ερημικές παραλίες για να κάνω μπάνιο μόνη μου, μην τυχόν και με δει κανείς. Δεν μπορούσα να ντυθώ όπως ήθελα, δεν έβγαζα τα μπράτσα μου έξω, δεν μου έκανε κανένα από τα ρούχα μου. Έμπαινα στα δοκιμαστήρια να δοκιμάσω μαγιό και έφευγα κλαίγοντας, γιατί δεν ήθελα να δω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ήμουν πάντα ένα αδύνατο κορίτσι και ξαφνικά ξεκίνησα να παραμορφώνομαι.
Άρχισα να μην τρώω τίποτα, με αποτέλεσμα να πάθω αναιμία από την αφαγία. Δεν αισθανόμουν καθόλου καλά με αυτό που ήμουν. Ντρεπόμουν για τον εαυτό μου. Είχα πάθει κατάθλιψη. Για να μην παρεξηγηθώ, ο καθένας μπορεί να είναι όπως θέλει και να νιώθει όμορφα. Στην περίπτωση μου όμως, ήμουν ένα κορίτσι που είχε μάθει να είναι πολύ αθλητικό και ξαφνικά, σε λίγους μήνες, είχα μια παραμόρφωση στο σώμα μου που δεν μου άρεσε.
Έκανα τέσσερα χρόνια να επανέλθω στα κανονικά μου κιλά, με πολύ κόπο, πολύ πόνο, πολλή στέρηση, πικρία και πείσμα. Έκανα θεραπεία, πήρα χάπια που παίρνω ακόμη για τον θυρεοειδή μου. Έκανα γυμναστική κάθε μέρα. Ο διατροφολόγος μου είχε πει να περπατάω δύο ώρες τη μέρα και εγώ περπάταγα τέσσερις, Το είχα βάλει πείσμα»