Γιάννης Στάνκογλου: Οι προσδοκίες, οι ρόλοι και η ψυχοθεραπεία

«Έχει να κάνει με τη δουλειά μου κι ένας από τους λόγους που μου αρέσει αυτή η δουλειά είναι ότι έχω τη δυνατότητα να αλλάζω εσωτερικά και εξωτερικά» τόνισε στο Λοιπόν.

- Το εξωτερικό το βλέπουμε, εσωτερικά πώς αλλάζεις;

«Το εσωτερικό προέρχεται από πάρα πολλά πράγματα, αλλιώς καταπιάνεται με το «Δον Κιχώτη», αλλιώς με τον «Αγαμέμνονα». Εσωτερικά γίνεται ένας αγώνας στην εμβάθυνση, στο να μάθω τον εαυτό μου καλύτερα, να ισορροπήσω περισσότερο από πολλά πράγματα, τους δαίμονές μου κι εμένα τον ίδιο σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής.»

- Μπαίνεις στο πετσί του ρόλου, τον ζεις και γίνεσαι ο ρόλος, όπως στην περίπτωση του εγκλεισμού σου στις φύλακες Κορυδαλλού, στην απομόνωση, για 48 ώρες. Αυτό δεν σου δημιουργεί την ανάγκη να μιλήσεις με κάποιον ειδικό για το πώς θα διαχειριστείς αυτές τις συνθήκες, ακόμα κι αν είναι ρόλος;

«Μιλάω με ψυχολόγο πάρα πολλά χρόνια, κατά διαστήματα. Έχω κάνει ψυχοθεραπεία, συμβουλεύομαι ανθρώπους που έχουν σχέση με αυτό το κομμάτι και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ εμένα, αλλά και σε πράγματα που ρωτώ για τους χαρακτήρες που υποδύθηκα. Κάνω ψυχοθεραπεία κατά διαστήματα εδώ και 15 χρόνια, σταματώ και ξαναρχίζω, είμαι σ' ένα ψάξιμο. Μαθαίνω περισσότερο τον εαυτό μου.»

- Επέλεξες τον εγκλεισμό ή έβγαινες από τη φυλακή κάποια στιγμή;

«Ο εγκλεισμός είναι βαριά λέξη...Έβγαινα το βράδυ, δεν έμενα μέσα στη φυλακή. Πήγαινα 8:00 το πρωί κι έβγαινα 9.00 το βράδυ. Δεν είναι ότι έμενα μέσα. Κάναμε γύρισμα μέσα σε κελιά της απομόνωσης, μέσα στα κελιά των φυλακών Κορυδαλλού. Η ταινία είναι έτοιμη, ξέρω ότι είναι πολύ καλή, δεν την έχω δει ακόμα, αλλά θα τη δω.»

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 4 PHOTOS