Θοδωρής Ρωμανίδης: «Ο έρωτας φεύγει, η αγάπη μένει»
Ο Θοδωρής Ρωμανίδης έχει έναν ευτυχισμένο γάμο. Με την σύζυγό του, Δέσποινα είναι μαζί εδώ και πολλά χρόνια και έχουν αποκτήσει μια κόρη.
-Ο έρωτας διαρκεί;
«Όχι, δεν νομίζω, και είναι λογικό. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις» τόνισε στο Λοιπόν.
-Είσαι ερωτευμένος ακόμα με τη γυναίκα σου;
«Την αγαπώ και για μένα αυτό είναι πολύ ουσιαστικότερο από τον έρωτα. Ο έρωτας φεύγει, η αγάπη μένει.»
-Σε λίγες μέρες έρχεται η εγγονή σου από την Αμερική κι ετοιμάζεσαι να αναλάβεις χρέη παππού.
«Αυτό το συναίσθημα είναι φοβερό. Έζησα την κόρη μου, αλλά αυτό είναι το κάτι άλλο. Γνωριζόμαστε όταν συναντιόμαστε ελέω skype. Έχουμε μια εξαιρετική σχέση, δεν της κάνω τα χατίρια, γιατί, αν την κακομάθω, θα τα τραβήξουν η μάνα κι ο πατέρας της, που τη μεγαλώνουν στην Ουάσινγκτον.»
-Κάνεις τα ίδια πράγματα που έκανες στην ανατροφή της κόρης σου;
«Ναι, τα ίδια. Δόξα τω θεώ με την κόρη μας πήγαμε καλά, άρα καταλαβαίνω ότι κάναμε σωστά βήματα. Πάντα πιστεύω στην προσωπικότητα και η εγγονή μου, η Ελβίρα, έχει διαφορετική προσωπικότητα από την κόρη μου, την Ελένη. Είναι πιο πεισματάρα και κάθετη, από τώρα, που είναι 18 μηνών.»
-Η εγγονή σου είναι το δεύτερο παιδί σου;.
«Μήπως είναι το πρώτο; Τηλεφωνώ στην κόρη μου και της λέω: «Πού είναι η Ελβίρα;» κι εκείνη μου απαντάει: «Μπαμπά, είμαι κι εγώ εδώ, επιτέλους!». Με την Ελένη ήμουν πάντα εκεί, αλλά τώρα με την εγγονή μου είναι αλλιώς. Το 20ήμερο που περάσαμε στην Ουάσινγκτον μαζί της δεν θα το αντάλλασσα με τίποτα. Με τη δουλειά μου είμαι τρελός. Δίπλα στον Μάρκο, αν δεν είσαι τρελός μ' αυτό που κάνεις, δεν στέκει. Κάνουμε ατέλειωτες ώρες πρόβα, πριν και μετά την παράσταση, αλλά, αν τώρα μου τύχαινε το Τζόκερ, παρόλο που έχω μπροστά μου αρκετά χρόνια, θα τα παράταγα όλα, να φύγω να πάω στη μικρή, να είμαστε μαζί. Το έχω συζητήσει με τη γυναίκα μου. Αν αυτοί που μας κυβερνάνε δεν μας έτρωγαν τόσο πολλά λεφτά με τις συντάξεις και όλα αυτά και παίρναμε κάποτε σύνταξη... Ο χορευτής παίρνει στα 67 του σύνταξη, πρέπει να χορεύει μέχρι τότε, με μπαστουνάκι και καθετήρα, θα παρατούσα όλη αυτή την τρέλα που έχω για τη δημιουργία και θα το έκανα, αν έπαιρνα σύνταξη. Στη σκηνή ζούμε, δεν μπορεί να καταλάβει ο κόσμος τι μας συμβαίνει εκεί πάνω. Δεν έχω ζήλιες, έχω παίξει σε μεγάλες και μικρές σκηνές, έχω κάνει και θέατρο για παιδιά. Έχω περάσει απ' όλο το θέατρο, έχω περάσει από τον ήχο, το ταμείο, παραγωγή... τα έχω κάνει όλα στο θέατρο, τα ξέρω όλα άρα δεν μπορεί κανένας να μου... κουνηθεί. Τώρα τελευταία υπάρχει και πάρα πολύ αλητεία στο χώρο μας.»