Σταμάτης Φασουλής: «Δεν έχω αποταμιεύσεις στην τράπεζα»

Τα μόνο του περιουσιακά στοιχεία είναι ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο, αλλά δεν παραπονιέται, αφού έχει κάνει στη ζωή του αυτά που ήθελε.

Πώς είσαι αυτή την περίοδο;

«Έχω πολλή δουλειά για να σκέφτομαι το πώς είμαι. Ή μάλλον δουλεύω πολύ, για να μη σκέφτομαι πώς είμαι. Δεν είναι εργασιοθεραπεία, είναι μια δικιά μου άμυνα απέναντι στα πράγματα. Είναι μια αντίσταση που έχω για να προστατεύομαι από τις σκέψεις μου. Δουλεύω πολύ. Το επιδιώκω όλο και περισσότερο καθώς μεγαλώνω»

Ξέρεις, ζούμε σε μια εποχή που π εργασία είναι προνόμιο.

«Μα φυσικά, και σκέφτομαι κάθε μέρα που ξυπνάω ότι είμαι προνομιούχος. Κοιτάζω το πρόγραμμα μου και είμαι ευτυχισμένος που πάω σε μια δουλειά που με εκφράζει και μου αρέσει. Και πολλές φορές αισθάνομαι και ένοχος που εγώ δουλεύω και άλλοι όχι. Δεν πιστεύει ότι έπειτα από τόσες επιτυχίες δικαιούσαι να σε ζητάνε; Δεν δικαιούμαι τίποτα. Και κανείς, πιστεύω, δεν δικαιούται τίποτα. Πιστεύω στη δουλειά που κάνει ο καθένας μας. Στο θέατρο κρινόμαστε κάθε σεζόν. Είναι πολύ δίκαιο το θέατρο. Δεν μπορείς να το ξεγελάσεις»

Ωραία, λοιπόν. Τι σχέδια κάνεις όταν ξεκινάει μια σεζόν;

«Εκείνο που παρακαλάω κάθε φορά είναι να έχω δουλειά, γιατί έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα τίποτα δεν είναι σίγουρο»

Καλά, δεν έχεις περιθώριο να μη δουλέψεις μια σεζόν;

«Αν σταματήσω να δουλεύω, εκείνο που με περιμένει είναι να ζήσω περίπου έναν χρόνο με τα υπάρχοντα. Και μετά με τη σύνταξη μου, που θα είναι περίπου 1.000 ευρώ τον μήνα, για να πληρώνω τα φάρμακα μου και το τηλέφωνο μου. Δεν έχω αποταμιεύσεις στην τράπεζα. Το μόνο περιουσιακό στοιχείο μου είναι ένα σπίτι 85 τ.μ. και ένα αυτοκίνητο που αγόρασα το '94, μια ΒΜW, την οποία και δεν έχω οδηγήσει ποτέ. Δεν το λέω με παράπονο, γιατί πέρασα μια υπέροχη ζωή. Έκανα αυτά που ήθελα, επένδυσα σε ταξίδια, σε φαγητά με φίλους, σε διακοπές. Οτιδήποτε θα μπορούσε να μου προσφέρει μια ευχαρίστηση που δεν έχει να κάνει με πράγματα. Βλέπω συναδέλφους που ανοίχτηκαν και δουλεύουν για να πληρώνουν τα δάνεια και δεν το αντέχω. Ευτυχώς δεν έπεσα στη λούμπα, δεν πήρα ούτε ένα δάνειο και έτσι τώρα είμαι-από τους τυχερούς. Κάθε χρόνο πηγαίνω έναν μήνα στο εξωτερικό και βλέπω θέατρο και αυτό είναι ακριβό. Και έναν μήνα πηγαίνω στη Σίφνο. Αλλά αυτές είναι οι μόνες μου σπατάλες. Και όταν πηγαίνω εκεί, περνώ καλά. Και το να περνάς καλά κοστίζει»

Έχει μάλλον να κάνει με το πόσο καλά τα έχεΐ5 και με τον εαυτό σου.

«Κοίτα, υπάρχει σε όλους μας μέσα κάτι σκοτεινό. Μια πλευρά που ή την αποδέχεσαι και προχωράτε μαζί ή μαλώνεις και τσακώνεσαι επ' άπειρον μαζί της. Εγώ αποφάσισα ό,τι σκοτεινό έχω να το δεχτώ και να το μετατρέψω σε δημιουργία. Και συγκεκριμένα στη δουλειά μου, που είναι το θέατρο. Δεν ξέρω αν λέγεται ψυχοθεραπεία, αλλά το σκοτεινό μου κομμάτι το εναπόθεσα στο θέατρο, δεν το άφησα να με κυριεύσει. Από την άλλη, μια χαρά είμαι με τον εαυτό μου. Η επιτυχία της καθημερινότητας μου ορίζεται από τη μοναχικότητα μου» εξήγησε στο Down Town ο Σταμάτης Φασουλής.