Μαρκέλλα Γιαννάτου: «Πέρασα κάπως έντονη εφηβεία»

Με µπαµπά γυναικολόγο και µητέρα παιδίατρο, πώς ξέφυγες από την ιατρική;

Είχα την τύχη οι γονείς µου να πιστεύουν ότι η επιλογή επαγγέλµατος είναι καθαρά προσωπικό θέµα, οπότε δεν µε πίεσε κανένας από τους δυο τους για να γίνω γιατρός. Επίσης, επειδή ζούσα σε ένα σπίτι µε δύο γιατρούς, συνειδητοποίησα ότι, εκτός από τη µεγάλη ευθύνη που έχουν απέναντι στους ασθενείς τους, δεν είναι εύκολο να πας διακοπές και να µη χτυπάει το τηλέφωνο κάθε τρεις και λίγο. Γι’ αυτό και είναι ένα επάγγελµα που σέβοµαι απεριόριστα. ∆εν θα µπορούσα, όµως, να µην έχω την άνεση να πω «τώρα θέλω να διαβάσω το βιβλίο µου, κλείνω το κινητό µου».

Τι σε µάγεψε και είπες «τέλος, θα ασχοληθώ µε το θέατρο»;

Εκανα πολλά χρόνια χορό στην Κέρκυρα στη σχολή της Samantha Brindley και κάναµε κάθε χρόνο παραστάσεις. Οταν ήµουν στη γ’ λυκείου ανεβάσαµε µια χοροθεατρική παράσταση όπου ο ρόλος είχε πολλά στοιχεία υποκριτικής. Μου άρεσε πολύ και το αποφάσισα.

Ησουν αντιδραστική ως παιδί;

Πέρασα κάπως έντονη εφηβεία.

Στα 16 σου κυκλοφορούσες µε σκουλαρίκια, soundtrack Bad Religion και αρβύλες; Το ρωτώ γιατί η σηµερινή σου εικόνα δεν µαρτυρά τίποτε από τα παραπάνω.

Αν άκουγα τώρα την ίδια µουσική που άκουγα στην εφηβεία µου ή αν ντυνόµουν µε τον ί ιο τρόπο, φαντάζοµαι ότι θα είχα σοβαρό πρόβληµα. Παρ’ όλα αυτά, τα αρβυλάκια πρ αραµένουν τα αγαπηµένα µου παπούτσια.

Τι έµαθες µέσα από την επανάστασή σου στην εφηβεία;

Οτι είναι όµορφο να βλέπεις όνειρα να πραγµατοποιούνται και σηµαντικό να βλέπεις ότι κάποια δεν θα πραγµατοποιηθούν ποτέ. Νοµίζω ότι το πιο σηµαντικό, όµως, που έµαθα ήταν ότι η Γη, ευτυχώς ή δυστυχώς, θα εξακολουθεί να γυρίζει, άσχετα από τα «θέλω» του καθενός µας.

Πηγή: Realnews