Βίκυ Καγιά: «Όταν τον θήλαζα, εκείνη σχεδόν πρασίνιζε, εγώ αποσυντονιζόμουν!»

«Είναι πολλές φορέας που όταν ησυχάζω, αργά το βράδυ πια, ακόμα κι εγώ αναρωτιέμαι πώς τα βγάζω πέρα! Multitasking λέγεται αυτό. Ομολογώ πως, όταν έρχεται ένα δεύτερο μωρό στο σπίτι, τα δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά από ό,τι ήταν στο πρώτο. Στην αρχή είχα τρελαθεί. Γιατί υπάρχει και το μεγαλύτερο παιδάκι, που νιώθει να χάνει την αποκλειστικότητα, στενοχωριέται, δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει η δυναμική στην οικογένεια αλλάζει. Όταν ήρθε στη ζωή μας ο Καρολάκος, ήμουν κι εγώ πιο κουρασμένη από ό,τι όταν γεννήθηκε η Μπιάνκα. Και με τα γυρίσματα του Shopping Star αλλά και έχοντας στο σπίτι ένα νήπιο που δεν είχε κοιμηθεί ολόκληρο το βράδυ μέχρι να πάει 3 ετών. Ένιωθα μεγαλύτερη πίεση. Ξέρεις, αυτό το άγχος να είσαι σωστή μαμά, σωστή σύζυγος και σωστή επαγγελματίας, σε μια χρονική στιγμή που οι απαιτήσεις επαγγελματικά ήταν πολλές, και στο fashion workshop αλλά και τηλεοπτικά» μου λέει. Όπως εξηγεί, η Μπιάνκα στην αρχή δεν πήρε καλά τον ερχομό του μικρού της αδελφού στο σπίτι, ένιωσε να χάνει χρόνο με τη μαμά της και μελαγχόλησε. «Το πρώτο δίμηνο ήταν δύσκολο και έπρεπε να βρω τον τρόπο να το διαχειριστώ. Για αυτό και θήλασα μόνο σαράντα μέρες τον Κάρολο. Η Μπιάνκα έλεγε πως πονά η κοιλίτσα της, ήταν αγχωμένη, δεν κοιμόταν, δεν έτρωγε, είχε αναστατωθεί με τον ερχομό του μωρού. Όταν τον θήλαζα, εκείνη σχεδόν πρασίνιζε, εγώ αποσυντονιζόμουν! Έπρεπε να ισορροπήσω την οικογένεια και να ηρεμήσουν και τα δύο παιδιά. Έτσι, με βαριά καρδιά έκοψα το θηλασμό. Πολλές φορές συμβαίνει ένα νήπιο να αντιδράσει έτσι όταν έρχεται ένα μωρό στο σπίτι. Τα συναισθήματα της είχαν γιγαντωθεί» τόνισε στο People η Βίκυ Καγιά.

Κι ενώ η δεύτερη εγκυμοσύνη της ήταν πολύ καλή, μετά τον τοκετό ένας ξαφνικός πυρετός την κράτησε περισσότερες μέρες στο μαιευτήριο. «Τη δεύτερη μέρα κατέβηκε απότομα πολύ γάλα και αντέδρασε ο οργανισμός ανεβάζοντας πυρετό, με αποτέλεσμα να μείνω στο μαιευτήριο σχεδόν μία εβδομάδα, γιατί ήθελαν να με παρακολουθήσουν ώστε να μην εξελιχθεί σε μαστίτιδα. Το γεγονός πως έλειπα τόσες μέρες αναστάτωσε τη μικρή, ενώ επιστρέφοντας στο σπίτι έπαθα και μια ίωση και ταλαιπωρήθηκα λίγο. Θα μου πεις πως αυτό δεν είναι τίποτα συγκριτικά με όσα ακούμε για δυσκολίες στην εγκυμοσύνη και στον τοκετό, αλλά τις πρώτες μέρες που γυρίσαμε σπίτι με το μωρό ήμουν σωματικά εξαντλημένη. Αυτό που με σώζει στα δύσκολα είναι πως είμαι αισιόδοξη και βλέπω πάντα το ποτήρι μισογεμάτο. Κι αυτό γιατί πιστεύω πως και η ευτυχία και η ψυχραιμία είναι state of mind. Είναι μια απόφαση που παίρνεις, γιατί στην πραγματικότητα τίποτα δεν μπορεί να έχει το τέλειο περιτύλιγμα και τις τέλειες προϋποθέσεις. Όμως όσο μουρμουράς. Όλα πάνε ανάποδα».