Γιώργος Περρής: Ο χωρισμός με τον αδελφό του στα 5 του χρόνια και οι κακές σχέσεις με τον πατέρα του

Πώς ζει ένας καλλιτέχνης με το δικό σου ρεπερτόριο;

Ζει με πολλή πίστη, πολλή επιμονή και πολλή δουλειά. Εγώ πιστεύω ότι τον χώρο τον δημιουργείς εσύ ο ίδιος. Εγώ προσωπικά ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο με το τραγούδι, έζησα εμπειρίες που μικρός το θεωρούσα απίθανο αυτό. Έκανα κατά κάποιον τρόπο το όνειρο μου πραγματικότητα.

Είχες και μεγάλη υποστήριξη από τη μητέρα σου.

Η μητέρα μου είναι ή μεγαλύτερή μου θαυμάστρια. Μένει στα Χανιά τα τελευταία έξι χρόνια και ήταν και είναι πάντα δίπλα μου. Με στήριξε πολύ από μικρό παιδί, ίσως γιατί ήξερε πως δεν μπορούσε να με σταματήσει. Για μένα το τραγούδι ήταν από 4 χρονών μονόδρομος. 10 ήξερα από τότε ότι μόνο αυτό θα κάνω στη ζωή -μου. Αν προσπαθούσε να με μεταπείσει, θα ήταν νομίζω εναντίον της.

Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;

Μεγάλωσα έχοντας δύο διαφορετικές κουλτούρες. Έμενα στη Νέα Σμύρνη. Το πρωί στο σχολείο μίλαγα ελληνικά και μετά, πηγαίνοντας σπίτι, μιλούσαμε μόνο γαλλικά, βλέπαμε γαλλικές ταινίες και διάβαζα γαλλικά βιβλία, μια και η μητέρα μου είναι Γαλλίδα. Ήταν διχοτομημένη η μέρα μου ανάμεσα σε δύο κουλτούρες. Πολλά πράγματα ήταν διχοτομημένα.

Όπως;

Χώρισαν οι γονείς μου στα 5 μου και χωριστήκαμε με τον αδερφό μου. Πήγε εκείνος με τον πατέρα μου και εγώ με τη μητέρα μου. Και εκεί ένιωσα ότι σταμάτησε ο χρόνος. Ένιωσα σαν να με έβαζε η ζωή να κάνω νέα αρχή. Σαν να μηδένισα εκείνη την ώρα το κοντέρ. Και από τότε δεν φοβάμαι το κοντέρ που μηδενίζει και ξαναρχίζει. Είτε σε σχέσεις είτε σε δουλειές. Ξέρω πως όταν τελειώνει κάτι, αρχίζει κάτι καινούργιο. Και εγώ, όποτε συνέβαιναν αλλαγές στη ζωή μου-ακόμη κι αν ήταν οδυνηρές, ήταν πάντα για καλό στο τέλος.

Πότε μηδένισες τελευταία φορά;

Πέρασα μια κρίση με τη δουλειά πριν από δύο χρόνια. Δέχτηκα τόση κριτική και επίθεση από κάποιους ανθρώπους που σχεδόν εξαντλήθηκα Όχι δημόσια. Ιδιωτικά. Βρέθηκα στα όρια, σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά ήξερα πως οτιδήποτε με πιέζει, οποιαδήποτε κατάσταση, οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να με φέρει σε ένα οριακό σημείο, μπορώ να το αντιμετωπίσω. Και στο νέο μου CD, το πρώτο τραγούδι που έγραψα μιλάει για τους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας.

Διάβασα ότι έχεις άσχημες σχέσεις με τον πατέρα σου.

Ας μην πούμε άσχημες. Ας πούμε δύσκολες. Τα παιδικά μου χρόνια μου έδωσαν πολλές ανασφάλειες και πολλές φοβίες, αλλά προσπάθησα να τις πολεμήσω. Αποφάσισα ότι στην ηλικία που είμαι δεν αξίζει να έχω θυμό για τον πατέρα μου.. Προτιμώ στη -σχέση μου να βάλω δουλειά, ψυχραιμία και αγάπη. Μεγαλώνω. Δεν με παίρνει να έχω θύμο για τίποτα.

Πηγή: Down Town