Ζέτα Δούκα: «Δεν ήμουν 100% χαρούμενη ότι φέρνω αυτό το παιδί σε ένα κόσμο τέλειο, ιδανικά πλασμένο»

Η ηθοποιός ερμηνεύει ένα απόσπασμα, λόγια-γροθιά στο στομάχι, που κρύβουν αλήθεια και εικόνες του σήμερα ή, όπως λέει η ίδια:

«μια ανθρώπινη παράσταση. Παίζει με όλων των ειδών τα συναισθήματα. Τολμώ να πω ότι είναι ένα πιάνα που έχει 8 οκτάδες και παίζουμε από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία», λέει αρχικά στο Secret και συνεχίζει: «Είχα ξανακάνει αυτή την παράσταση πριν από 6 χρόνια, αλλά τώρα είναι αλλιώς. Εχει αλλάξει ο τρόπος που έβλεπα τα πράγματα. Η ηρωίδα ήταν πιο θύμα, έρμαιο των καταστάσεων και των ανθρώπων. Τώρα είναι πιο σκληρή, κυρίαρχη των αποφάσεων της. Θύτης. Οχι θύμα». Αυτά που ζούμε (παιδιά έρχονται ασυνόδευτα στη χώρα μας, εγκαταλείπονται από τους γονείς τους) οπωσδήποτε κάνουν, αυτή την παράσταση πιο επίκαιρη. «Υπάρχουν κάποια λόγια τα οποία την πρώτη φορά που την είχαμε παίξει, την παράσταση δεν είχαν μπει στη διασκευή. Τώρα, όμως, τα προσθέσαμε, γιατί έχουν να κάνουν με τον φόβο που καλείται να αντιμετωπίσει το παιδί προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει στις δύσκολες καταστάσεις της καθημερινότητας» λέει η Ζέτα Δούκα.

Και αυτή η σκληρή επικαιρότητα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε προβληματίζει και την ίδια: «Ολα όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό σαφώς και μου δημιουργούν μια παραπάνω ανησυχία, κυρίως από τότε που έγινα και μητέρα. Αυτό το ερώτημα το οποίο καλείται και η ηρωίδα μου αλλά και όλοι οι άνθρωποι να απαντήσουν παραμένει τελικά αναπάντητο! «Αξίζει να φέρω ακόμα μία ζωή σε αυτό τον κόσμο;». Δυστυχώς, δεν έχω να δώσω εγώ μία απάντηση... Σαφώς και πήρα την απόφαση -και ήταν μια ώριμη απόφαση- να φέρω ένα παιδί όταν κόσμο, αλλά δεν ήμουν 100% χαρούμενη ότι φέρνω αυτό το παιδί σε ένα κόσμο... τέλειο, ιδανικά πλασμένο, για να ζήσει όπως του αξίζει!», καταλήγει.